Mariska had drie stortbevallingen: ‘Ik kan pijn goed onderdrukken. En blijkbaar ben ik ook een stille bevaller’

Mariska Maring (32) beviel tot drie keer toe razendsnel. Maar haar eerste twee bevallingen in het ziekenhuis verliepen niet zoals zij wilde en zorgden zelfs voor trauma’s. Dat was de reden dat ze bij haar derde bevalling koos voor een caseload verloskundige. Inmiddels heeft Mariska drie dochters van 9, 5 en 2.
Tekst: Thea Tijssen | Beeld: aangeleverd

Mariska Maring: “Bij de eerste zwangerschap liep ik meteen bij het ziekenhuis. Ik moest negen maanden lang spugen, had last van HG (hyperemesis gravidarum, red.). Naarmate de zwangerschap vorderde, werd ik zieker en zieker. Op een gegeven moment kwam ik weer op controle en vertrouwden ze het toch niet helemaal. Ik moest bloed laten prikken en mijn urine werd onderzocht. Daar kwam uit dat ik een zwangerschapsvergiftiging had. Ik moest blijven met de mededeling: ‘Je moet vandaag bevallen.’ Dat overviel me. De hele zwangerschap zei ik overigens al tegen de verloskundige dat bij ons in de familie allemaal snelle bevallers zitten. Maar met die informatie werd niet zoveel gedaan. 

Toen bekend was dat ik die dag zou bevallen, werd er een ballonnetje ingebracht om de ontsluiting verder op te rekken. Vervolgens ging het erg snel. Ik zei: ‘Ik moet naar de wc!’ want ik voelde die druk. Maar ik mocht niet naar de wc, want ze waren bang dat ik daar dan zou bevallen, terwijl ik dacht dat ik gewoon moest poepen. Ondertussen waren ze een bevalkamer aan het vrijmaken. Ik hing alleen al half over de stoel heen om de weeën op te vangen. Maar verder zag je aan mij niet dat ik aan het bevallen was. Want ik bleef gewoon gezellig en vrolijk. Zo ben ik altijd. Ook als ik pijn heb. Dat had ik nog gezegd: ‘Als ik ergens last van heb, zie je dat niet aan mij. Ik kan pijn goed onderdrukken.’ En blijkbaar ben ik ook een stille bevaller. Op een gegeven moment zei ik tegen mijn man dat er ‘nu écht een bevalkamer vrij moest komen’, omdat de baby anders op de gang ter wereld zou komen. Vier uur later werd onze dochter geboren. Gewoon op de bevalkamer gelukkig.”

Nergens energie voor

“Vooral na de bevalling was het hectisch, want het vermoeden bestond dat de placenta er niet compleet uit was gekomen, omdat ik maar bleef vloeien. Als er placentaresten in de baarmoeder achterblijven, kan de baarmoeder niet goed samentrekken en dat kan gevaarlijk zijn, omdat je dan meer last kunt hebben van bloedverlies. Binnen no time stond de kamer vol mensen. Ik moest acuut onder narcose, terwijl ik een extreme angst heb voor onder narcose gaan. Doordat men haast had, kon er niet goed naar mijn wensen geluisterd worden en moest ik toch onder narcose. Na de narcose duurde het – vanwege drukte op de afdeling – zo’n vier uur voordat ik werd opgehaald. Zat ik daar maar te wachten zonder dat ik onze dochter bij me had. Dat vond ik heel angstig en traumatisch. Achteraf bleek trouwens dat de placenta er toch helemaal uit was; de curettage was puur gedaan uit voorzorg.”

Wil je verder lezen? Dat kan in Fabulous Mama editie 2-2024, deze bestel je hier.

Lees ook: ‘Ik ben de vrouw met wie hij vreemdgaat.’

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.