Persoonlijk: Annemarie werd een dolgelukkige single mom

Annemarie (42) is moeder van Otis (2). Otis werd verwekt door middel van ivf met zaad van een Deense donor in Portugal, waar moeder en zoon wonen. Officieel ben je dan een BOM (bewust alleenstaande moeder) maar Annemarie prefereert de term Do-it-Yourself mom.

Het is en blijft een grote stap om te besluiten dat je alleen moeder gaat worden. “Dat moment ga ik nooit vergeten. Ik was op bezoek bij mijn toenmalige vriend, die voor zijn werk naar Londen was verhuisd. Daar werd pijnlijk duidelijk hoe anders wij in de wedstrijd stonden. Hij wilde in Londen blijven en carrière maken, ik wilde in Lissabon blijven en heel graag een kindje. Tijdens ons laatste ontbijt, voordat ik terugging naar Portugal, legden we de kaarten op tafel. We begrepen elkaars keuzes en steunden elkaar, maar dat nam niet weg dat het afscheid een tranentrekker uit een Hollywood klassieker werd.”

“Vers uit het vliegtuig, belde ik de kliniek. Ik had het nummer al geruime tijd op zak, maar de tijd leek nooit rijp. Ik vroeg of ik een afspraak kon maken. Ironisch genoeg hadden ze alleen nog plek op mijn 39ste verjaardag. In mijn hoofd had ik de keuze natuurlijk al gemaakt, maar toen ik na mijn eerste afspraak de kliniek uitliep, wist ik het helemaal zeker: dit ga ik doen!”

Tinder

“Het kiezen van een donor vond ik een emotioneel proces. Het is niet bepaald de manier die je in je hoofd hebt, om zo de vader van je kind te kiezen. Wel wist ik zeker dat ik een onbekende donor wilde. Aangezien ik in het buitenland woon, was voor mij een bekende donor geen optie. Ik wilde de vrijheid houden om eventueel terug te keren naar Nederland. Mijn kind krijgt, als hij achttien is, basisdetails van zijn vader en kan er zelf voor kiezen of hij contact wil. Dat vind ik belangrijk, dat hij die keuze heeft.

Ik noem de spermabank gekscherend Sperma-Tinder. Heel ver ligt het niet van de waarheid af. Je krijgt keuze uit een paar honderd profielen waaraan je eisen kunt stellen. Ik deed er drie weken over en één profiel bleef maar terugkomen. Waarom? Een olijke babyfoto en enthousiaste, grappige antwoorden. In eerste instantie wilde ik advies van vriendinnen over mijn keuze, tot ik besefte hoe persoonlijk en intiem je afweging is. Mijn ouders zijn de enigen die betrokken zijn geweest bij de keuze van de vader. Terwijl ik normaal gesproken een open boek ben, is dit iets dat van mijn kind is en van niemand anders. Tenminste, zo sta ik erin.”

Eerste poging

“Mij werd geadviseerd, gezien mijn leeftijd, om direct voor ivf te gaan. Ik vond het proces een rollercoaster. Maar echt één waarin je ondersteboven hangt op grote hoogte, om vervolgens een diepe daling in te gaan, waarbij je onderbuikgevoelens gekke sprongen maken. Het proces van wachten tot je de eerste spuit mag zetten tot het eindresultaat vond ik een ware hel.

Lang verhaal kort: uiteindelijk had ik na de behandeling elf eitjes. Waarvan er, tot mijn schrik, maar één een embryo was geworden. Na de terugplaatsing kreeg ik al vrij snel bloedingen. Die tien dagen tussen de terugplaatsing en de zwangerschapstest dreven me tot wanhoop. Ik besefte ineens waarom vrouwen voorafgaande aan dit traject ondersteuning krijgen van een psycholoog. Die ondersteuning is ook echt nodig. Omdat de bloedingen bleven aanhouden, was ik ervan overtuigd dat het mislukte. Niets bleek minder waar, ik was zwanger van de eerste de beste poging! Ik kon het gewoon niet bevatten!”

Roze wolk

“Een heel zoetsappig verhaal over hoe geweldig ik het zwanger zijn vond, kan ik je helaas niet geven. Ik was overmand door emoties, angst en eenzaamheid. De bloedingen bleven de hele zwangerschap aanhouden. Vier keer meldde ik me op de eerste hulp van het Portugese ziekenhuis omdat ik extreem veel bloed verloor. Dit alles overschaduwde de euforie van het geluk dat me te wachten stond. Ik besloot dat ik in Nederland wilde bevallen, omringd door mijn familie.

Ik ben in Portugal enorm goed bijgestaan door de doktoren. Ik wilde die persoonlijke aandacht ook in Nederland. Daarom nam ik een doula in de arm. Nog steeds een van de beste beslissingen ooit. Ik was 36 weken zwanger, was het spuugzat en lag in bed een film te kijken. Ik draaide me om en mijn vliezen braken. Trillend van de zenuwen liep ik naar beneden naar mijn ouders om te vertellen dat het begonnen was. Mijn vader pakte de zwabber en volgde me overal waar ik liep. Het was zover! Het was nu al duidelijk dat mijn kind het geduld van zijn moeder had.”

 Otis

 “Daar was hij dan: mijn gezonde zoon Otis! Terugkijkend op de bevalling, was het een prima, natuurlijke en relatief korte ervaring. Daar dacht ik overigens tijdens de bevalling heel anders over, maar dit terzijde. Omdat mijn zwangerschap niet van een leien dakje ging, heb ik me vooraf best zorgen gemaakt of ik het hele moederschap wel wat zou vinden. Je twijfelt ineens aan alles. Maar ik vond het vanaf de eerste dag fantastisch! Ik veranderde in een echte mama leeuw, geobsedeerd door haar kind. Otis is zo’n verrijking van mijn leven.

Het moeder zijn is in mijn wereld wel een hele transitie. Ik was een vrijbuiter, een wereldontdekker, zorgeloos, niets was te gek en nu wilde ik alleen maar bij dat kleine hummeltje zijn. De eerste vier maanden kreeg ik in Nederland de hulp van mijn ouders. Daarna vertrok ik met mijn zoon terug naar Portugal.”

Globetrotter

“Ik heb tot dusverre niet het meest moeilijke kind gekregen. Otis houdt van slapen, eten en heeft werkelijk altijd een goed humeur. Wat ik het allermoeilijkste vond in het eerste jaar als moeder is de zoektocht naar jezelf. Datgene waar je je niet op voor kunt voorbereiden. De zorgen die je opeens voelt, de allesoverheersende hormonen en de verantwoordelijkheid. Ik houd enorm van Lissabon, maar mijn leven veranderde zo drastisch, dat ik het ook anders moest gaan inrichten qua leefomstandigheden en vrienden. Ik dacht dat ik op bepaalde mensen kon rekenen,maar zij lieten verstek gaan. Anderzijds ging er een wereld voor me open van superlieve mensen die ons helpen en ons leven verrijken. Zowel in Portugal als in Nederland. ”

Takenpakket

“Het moederschap vind ik geweldig. Waar ik me wel in heb vergist, is dat je naast moeder zijn ook een heel nieuw takenpakket krijgt als chef-kok, interieurverzorger en wasvrouw. Ik ben nooit het huiselijke type geweest en hierin heb ik nog steeds niet de juiste balans gevonden. Buiten dat, geniet ik enorm. We zijn een ijzersterk team.

In Portugal is het redelijk normaal dat een kind fulltime naar de crèche gaat. In eerste instantie vond ik dat idee vreselijk, als echte Nederlandse. Na een verlof van acht maanden ging hij voor het eerst. Tranen met tuiten, van mijn kant. Ondertussen vinden we het beiden geweldig daar. Overigens had ik als alleenstaande moeder met veel dingen rekening gehouden, maar niet met de overdaad aan ziektes op de crèche. De eerste winter was een ware veldslag waar geen einde aan leek te komen. Dit vond ik persoonlijk zwaarder dan al het andere. Maar ook dit zijn we te boven gekomen.”

Toekomst

“We proberen regelmatig naar Nederland te gaan. Ik merk dat ik het fijn vind om zelf weer even kind te kunnen zijn onder moeders vleugels. Otis is dol op zijn familie. De twijfel over het blijven in Portugal, noem ik het ‘lot van emigreren’. Ook zonder hem had ik voortdurend dat dilemma. Vorig jaar kocht ik een huis in de binnenstad van Lissabon. Otis heeft een rijk, sociaal leven en kan zich ondertussen uiten in drie talen. Op de crèche heeft hij muziekles en yoga. ‘s Zaterdags gaan we samen naar voetbal en wanneer het weer het toelaat, is mijn blonde beachboy te vinden op het strand.

En moeders? Ik begin me weer meer te voelen dan alleen ‘de moeder van’. We hebben een fijn sociaal netwerk, dat ervoor zorgt dat ook ik zo nu en dan uit eten kan gaan of iets anders leuks kan doen. Dat is ook heel belangrijk. Daarnaast ben ik samen met een vriendin een community gestart voor alleenstaande moeders, oftewel DIYmoms. Ook een wijze les die de afgelopen jaren heb geleerd: wij vrouwen zijn sterke wezens, maar je kunt het niet altijd alleen. Het is fijn je te omringen met gelijkgestemden!”

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.