Dreams can come true

Nadya (36) is een ambitieuze moeder met een ernstige psychische aandoening, maar noemt zichzelf liever een manic momboss. In haar columns deelt zij haar reis als mompreneur in het financieel vrij worden en haar dromen waarmaken. Mocht je meer willen lezen over haar reis dan kun je Nadya volgen op Instagram: @manicmomboss.

Dreams can come true

De maand juni. De maand waarin vorig jaar mijn grootste droom uitkwam: moeder worden.

In 2018 ging ik door een rouwproces om te kunnen accepteren dat ik wellicht geen moeder meer zou worden. Ik weet nog dat ik tegen mijn zus zei het is het beste als ik de knoop doorhak en besluit geen kinderen te nemen. Een dierbare zei toen laat het los. Neem geen besluit hierover maar laat het gewoon voor wat het is. En dat deed ik. Ik liet het in Gods handen. Dat stelde me gerust en daardoor kon ik het laten voor wat het was.

Terugval

In 2019 kreeg ik een terugval, wat inhield dat ik psychotisch werd en suïcidaal. Mijn noodmedicatie sloeg niet aan dus mijn dosering werd vervierdubbeld. Tijdens mijn herstel begon ik een nieuw medicatie traject en analyseerde welke triggers de terugval hadden veroorzaakt. Dit doe ik zodat ik tools kan ontdekken om de triggers voor te zijn.  Met als effect stabiliteit zonder medicatie.

In 2020 stopte ik volledig met mijn medicatie en begon ik mijn dromen waar te maken. Toen ik mijn boek onder eigen beheer uitgaf en op TEDx mijn verhaal vertelde voelde ik mij stabieler dan ooit. Het jaar daarop begon ik mijn bedrijf als side hustle, mijn vervanging voor een kind. Ik bleef stabiel, terwijl mijn terugval in 2019 kwam door de combinatie van werk in loondienst en vrijwilligerswerk. Ik kreeg weer vertrouwen in mijn eigen kunnen en hoop in mijn diepgewortelde kinderwens. Met mijn psycholoog besprak ik alles en kwam ik erachter dat het vooral angst door onwetendheid was wat me tegenhield. Ik besprak verder met bijna niemand over dat ik probeerde zwanger te worden, behalve mijn allerbeste vriendin.

Zwangerschap

Binnen no time was het gelukt, iets wat ik ook hoopte maar niet had verwacht in verband met mijn leeftijd.  Mijn ultieme droom was een natuurlijke bevalling zonder medische interventie en het kunnen geven van borstvoeding. Ik bereidde mij voor met mijn team van experts. Mijn bevalling- en kraamplan maakte ik in overleg met mijn psychiater, psycholoog en de POP Poli. Daarnaast volgde ik een borstvoedingscursus van een lactatiekundige en trainde ik tijdens mijn zwangerschap mijn ademhaling, kaken en bekken. Ik behandelde mijzelf als topsporter, die zich klaar maakte voor een marathon. Terwijl mijn zwangerschap fysiek geen pretje was probeerde ik de focus te houden op voeding en bewegen.

Tijdens mijn zwangerschapsverlof zwom ik vroeg in de ochtend met ouderen, die mij geweldige tips gaven omtrent moederschap.
Beste tip die ik kreeg was: ook al bereid je je nog zo goed voor, je zult nooit controle hebben over hoe je bevalling zal zijn.
En daar had ze best gelijk in. Een uur voordat ik zou worden ingeleid braken namelijk mijn vliezen en beviel ik precies bij 42 weken. Geheel natuurlijk, dat dan weer wel.

Terwijl ik nu nog steeds mijn kleine voed kijk ik dankbaar terug naar deze maand vorig jaar.
Dit jaar heb ik een andere droom in deze maand waargemaakt, maar daarover meer in mijn volgende column!

Heb je de eerste column van Nadya gemist? Lees hem hier!

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.