De vijfde verjaardag

We zijn druk bezig met de voorbereidingen van Charlie-Fay haar vijfde verjaardag. Ze is midden in de zomer jarig wat automatisch betekent dat we een maand voor haar verjaardag al bezig zijn met het vieren hiervan. Trakteren, kinderfeestjes en dit jaar ook haar familiefeestje vieren we ruim voor haar échte verjaardag. Zoals verwacht is het allemaal in het ‘Eenhoorn regenbogen thema’. Ze is er zelf ook al maanden mee bezig, ‘Wie mogen er allemaal op haar feestje komen en wie niet.’ Het is voor mij nog een beetje ‘in komen’ hoe we dat allemaal met school moeten regelen zo vlak voor de zomervakantie. Ik voel mij dan echt zo’n beginnende ouder. Alle eerste keren, het heeft zoveel charme. Heerlijk toch eigenlijk.

De vijfde verjaardag

Nu we haar vijfde verjaardag naderen merk ik, dat ik in mijn hoofd veel bezig ben met mijn bonuszoon. Toen ik Martijn leerde kennen werd zijn zoon net vijf. Martijn en zijn ex waren toen ook bezig met zijn eerste traktatie voor school. Wat een lief klein mopje was het nog. Martijn en ik zijn op hetzelfde punt aangekomen met onze dochter als toen ik in het leven kwam van mijn bonuszoon. Het punt waar zijn hele leventje en dat van zijn ouders veranderde en ik voorzichtig in zijn leven kwam.

‘Ik kan mij soms op een gekke manier schuldig maar ook dankbaar voelen naar hoe anders het voor Charlie-Fay is nu’

Al een tijd ben ik bewust/onbewust bezig met dit moment. Ik vind het een mijlpaal voor onze relatie en tegelijkertijd heb ik mij angstig gevoeld, bang dat de geschiedenis zich zou herhalen. Martijn en ik zitten op een goede plek samen. Maar tijdens onze struggles zijn het wel eens gedachten geweest die door mijn hoofd hebben gedwaald. Door Charlie-Fay ben ik mij nog meer bewust van hoe anders het voor Dymar is geweest toen hij zo jong was.

Zijn ouders gingen uit elkaar. Het raakte mij erg. Ik kan mij soms op een gekke manier schuldig maar ook dankbaar voelen naar hoe anders het voor Charlie-Fay is nu. Die dualiteit kan ik best ingewikkeld vinden. Ik had geen invloed op hoe het voor Dymar is gelopen, ik zie twee ouders die écht hun best doen het co-ouderschap zo goed mogelijk vorm te geven. Ik heb wel invloed op hoe ik nu als moeder en ouders ons samengesteld gezin laat groeien en bloeien.

Gelukkig zie ik een tevreden veertienjarige, die goed vaart op de duidelijkheid van het co-ouderschap. Hij is ‘blij’ met de twee gezinnen waar hij bij hoort, dol op zijn zusje en doet ook lekker zijn eigen ding, zoals het hoort. Voor hem is het hier en nu, precies zoals het is en/of hoort te zijn. Hij is gelukkig, niet bezig met het verleden.

Mijn moederhart brengt mij, bij de vijfde verjaardag van Charlie-Fay, echter ook terug naar Dymar zijn vijfde jaar. Alle eerste keren van Charlie-Fay van baby tot nu waren nieuw. Dat blijft het natuurlijk want het zijn de eerste keren met haar als moeder en als samen ouders. Tegelijkertijd was ik vanaf dit moment ook direct of indirect aanwezig bij de eerste keren die volgde voor Dymar. Als vriendin van, als bonusmoeder, als samengesteld gezin. Het brengt zoveel verschillende gevoelens en gedachten naar boven, bijvoorbeeld; hoe ik mij er nu bij voel als moeder, hoe dit moet zijn geweest voor zijn moeder, voor Dymar en Martijn, hoe dit hun beide heeft geraakt als ouders en hoe bevoorrecht ik mij voel dat ik onderdeel ervan uit mocht maken.

‘We blijven bouwen aan ons samengesteld gezin zodat we de stabiliteit kunnen blijven bieden.’

Nu zwanger van ons tweede kindje, een zoon, voel ik dat deze keer de geschiedenis zich niet zal herhalen, we hebben het patroon doorbroken. We blijven bouwen aan ons samengesteld gezin zodat we de stabiliteit kunnen blijven bieden. Opnieuw maakt het mij bewust van het feit dat we zijn gebouwd op de ‘herinneringen, verdriet en doorzettingsvermogen’ van het verleden.

En straks als onze zoon vijf jaar mag worden, zal ik ongetwijfeld weer terugdenken aan dat moment dat Dymar en Charlie-Fay vijf jaar werden. Hopend dat we onze stabiliteit konden behouden, dat de geschiedenis zich toch niet herpakt. Vertrouwende dat wij als ouders sterk genoeg zijn om onze struggles uit te werken en de weg naar elkaar keer op keer te blijven vinden. Want als ik terugdenk aan het kleine moppie van toen net vijf jaar, mijn bonuszoon. Had ik hem vanuit het diepste van mijn hart precies hetzelfde gegund.

Liefs,
Serena

Serena van Mil (38) is gezinscoach, columnist en oprichtster van het platform ‘van Single tot Bonusmama’. Ze is Bonusmama en Mama van Dymar (14),  Charlie-Fay (4) en een ‘babyboy on the way’ nov’22. Samen met haar verloofde leven zij als samengesteld gezin in Amsterdam Oud-West.

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.