Menu
Menu
Menu
Na een rit van 2 uur vol met kinderliedjes komen we aan bij ‘ons huisje’ wij zijn uitgenodigd voor 48 uur in Drenthe. We rijden een landweggetje in die niet wordt herkent voor de navigatie, dat beloofd wat. Om de hoek zien we een veldje met Acker lodges, ruim opgezet en omringt met serene rust. We worden vrolijk begroet door een grote kudde schapen. Het voelt of we ontzettend ver van huis zijn, heerlijk!
Op het terrein staan ‘slechts’ zeven lodges, mooie huisjes met alles wat je nodig hebt. Maar ook alles wat niet nodig is, hebben ze weggelaten. Geen televisie of andere luxe het is echt tijd voor elkaar. De bedden liggen goed en het uitzicht is fantastisch. We zitten midden in de weilanden, het enige dat je hoort zijn vogels en schapen. Stil is het dus niet maar ontspannend is het zeker. Vanaf het moment dat we aankomen is het duidelijk de handrem mag erop wij kunnen lekker gaan ontspannen.
We rijden in slechts 10 minuten naar Meppel, een bruisend plein ligt daar op ons te wachten, de terrassen worden weer bezet, het geroezemoes klinkt ons als muziek in de oren. Deze stad leeft, iets wat we het afgelopen jaar ontzettend hebben gemist. We strijken neer bij restaurant Sardinia een Italiaans restaurant waar de liefde voor dit land voelbaar is. Het lieve personeel ontfermt zich gelijk over de meiden op een manier dat het alleen Italiaanse restaurants gebeurt. Als de kinderen het naar hun zin hebben, kunnen wij ook genieten. We genieten van het lekkere eten en wanen ons echt even in Italië, met volle ronde buiken stappen we terug de auto in, morgen gaat het echt beginnen.
We brengen de kinderen naar bed en gaan zelf nog even op de veranda zitten, wij kijken uren naar de tevreden kudde schapen, rond middennacht besluiten we zelf ook naar bed te gaan, morgen wordt een volle drukke dag.
Na een rit van 45 minuten zitten we aan de andere kant van Drenthe, we worden verwacht voor een kanotocht. Gezonde spanning gaat door mijn lichaam, Jynthe heeft door de lockdown nog niet haar zwemdiploma. De keuze om te gaan kanovaren ligt hierdoor niet erg voor de hand. Bij aankomst worden we vrolijk begroet door de hond van Breeland recreatie. Maxima (de hond) vermaakt de kinderen, dit geeft ons tijd om even een kopje koffie te drinken voor we de kano instappen.
Bij het personeel geef ik aan dat ik het ontzettend spannend vindt om een kind zonder zwemdiploma’s in de kano te zetten. Uiteraard krijgt ze een zwemvest aan, maar dat is natuurlijk niet voldoende, we krijgen ook een kano die niet zomaar omgaat. Dat is toch een fijne gedachte. We worden verdeeld over twee kano’s kinderen voorin en wij achter. Het is hier werkelijk prachtig, overal zijn sporen te zien van bevers en de libelle’s vliegen vrolijk met ons mee. We peddelen van bruggetje naar bruggetje en rusten wat bij een steiger. Toon en ik genieten met volle teugen van de natuur en de meiden voelen zich helden op het water, mijn zorgen waren echt voor niks dit hadden we de hele dag wel kunnen volouden.
Totaal ontspannen rijden we naar Eext voor een lunch bij Landhuis Rikus. We rijden een ruim opgezet terrein op en komen op een betoverend landgoed. Omdat het prachtig weer is besluiten we buiten te lunchen. Maud en Jynthe gaan op avontuur over de talloze paadjes op het terrein. Binnen 10 minuten mogen wij mee met de meiden om te kijken bij de betoverende vijver met wel 100 kikkers en wordt elke vis die er ontdekt wordt aangewezen.
We gaan weer rustig zitten en bestellen een lunch, de luxe kaart laat ons twijfelen. Is dit wel iets voor kinderen, maar alle bordjes gaan leeg. We kiezen alle vier iets anders en eten gezellig van ieder bordje mee. De gerechten worden bereid met groente uit Rikus’ eigen tuin en dat kan je zeker proeven, alles is even lekker. Na een ontspannen lunch op een werkelijk adembenemend landgroed gaan we weer op pad, het Boomkroonpad ligt op ons te wachten.
Zonder voorstelling komen we aan bij het Boomkroonpad, natuurlijk hadden we hier weleens over gehoord, maar een voorstelling hadden we er niet bij. Dat het een bos zou zijn wisten we, maar dat het pad zo’n avontuur zou zijn niet. Het Boomkroonpad is een wandelroute die is aangelegd door Staatsbosbeheer. Dit pad loopt niet door de bossen maar begeleid je naar 22 meter hoog en zorgt ervoor dat je het bos een keer vanuit een ander perspectief te zien krijgt. Bovenaan is het uitzicht prachtig, maar ontzettend hoog. Toon en ik willen eigenlijk wel weer snel met onze voeten op de grond staan. Maud en Jynthe raken niet uitgekeken, dus staan we zeker 15 minuten op de uitkijktoren.
Beneden aangekomen besluiten we nog een route te wandelen en kiezen we voor een route van 4,5 km. Deze afstand is prima te doen voor de meiden en we genieten volop. Aan het einde van de wandelingen belanden we bij speelbos Lorken. een mooie ruim opgezette Outdoorspeelplek. De kinderen kunnen hier ongestoord klauteren in de bomen, hutten bouwen en op onderzoek in de natuur. We besluiten de meiden hier even lekker te laten uitrazen voor de we weer de auto instappen voor het avondeten.
We rijden Assen in, langs de vaart is het gezellig druk, de TT is ook dit weekend en zorgt ervoor dat de terrassen weer leven. Aan het einde van de Vaart ligt een unieke Klipper (snel zeilschip met een scherpe boeg en meerdere masten red.), het is een pannenkoekenschip. De meiden hebben hun keuze gemaakt, hier gaan we eten. We lopen een kinderparadijs binnen en worden ontvangen alsof de kinderen van adel zijn. Het is fantastisch om te zien hoe kindvriendelijk de ‘bemanning’ is. We bestellen pannenkoeken (wat anders?) en de eerste kleine presentjes worden de meiden al aangereikt, dit schip is echt een aanrader.
Na het eten mogen de meiden hun eigen ijsje versieren en drinken wij nog een kopje koffie. We zien dat de meiden beide moe zijn en besluiten dat we terug gaan naar het huisje. Bij vertrek mogen de meiden nog wat uitzoeken en met drie presentjes opzak verlaten we dit indrukwekkende schip, net op tijd want we zitten nog niet in de auto en we worden overvallen door een regenbui, we kijken elkaar aan dit hoort ook echt bij Nederland.
Bij de lodges zien we dat er wat schapen zijn ontsnapt, ze grazen vrolijk tussen de lodges door. Maud en Jynthe aarzelen geen moment en begeleiden de schapen terug naar hun eigen weiland, wij nestelen ons weer op de veranda en genieten van de meiden en de rust, we zijn echt even weg!
Na een heerlijke nacht gaan we op pad naar – voor mij – toch wel het hoogtepunt van dit weekend, de schaapskooi in Ruinen. We worden ontvangen door herder Michiel, een zeer bevlogen herder die ons graag laat zien wat een herder allemaal doet. Het plaatje is compleet Michiel komt aan met een herdershoed en een bordercollie aan zijn zijde, Rosie is haar naam. Rosie kijkt niet op of om en houdt haar ogen op Michiel de toewijding van deze hond maakt indruk op ons alle vier.
Michiel neemt ons mee naar de schuur waar bijna 450 schapen staan te wachten om de weilanden te betreden. We mogen naar binnen om lekker met de gister geschoren schapen te knuffelen, dat hoef je Maud en Jynthe geen twee keer te zeggen. De vrolijke nieuwsgierige schapen laten zich maar al te graag knuffelen en luisteren naar alles wat Michiel ons vol passie over de kudde vertelt. Opeens gaan de schapen een paar meter naar achteren we kijken alle vier verbaasd naar de herder, waarom gaan we nou weg? Michiel wijst achter zich en we zien dat Rosie bij het hek is gaan staan en indringend kijkt naar de schapen, de hiërarchie is ons wel duidelijk.
Wij zijn nieuwsgiering naar wat Rosie allemaal kan met de schapen en Michiel wil ons dat natuurlijk graag laten zien. We gaan naar een kleine weide waar 6 schapen staan. Vanaf het moment dat we de weide betreden verandert de blik van Rosie, ze kijkt de schapen ‘streng aan’ en de schapen kijken onderdanig terug. Het is alsof ze een gesprek met elkaar hebben, indruk maakt dat wel. Dan begint Michiel te fluiten, klikken en Engelse woorden te spreken tegen de hond, het lijkt wel een film. Rosie volgt alle bevelen op en de schapen reageren op dat was Rosie onderneemt. Binnen 3 minuten staan alle 6 de schapen in een kooi.
Het moment is daar, de grote kudden mag naar buiten, we zoeken een mooi plekje om staan. Inmiddels is er een andere herder gekomen met drie honden aan zijn zijde. Alle honden staan op scherp en de hekken gaan open. De schapen kennen de weg en gaan de heide op, de honden moeten wachten… Tot onze verbazing gaat de herder rustig vegen en laat hij de schapen lopen.
We zien de kudden steeds verder de heide op gaan en vragen ons af of dit wel de bedoeling is. Opeens horen we verschillend gefluit, het is de herder die commando’s geeft aan de schapen. Drie honden rennen weg, ruim om de kudde heen, ze drijven de kudde samen en begeleiden deze weer terug naar het startpunt. Wanneer de herder klaar is met vegen loopt hij naar de kudde toe en begint aan zijn wandeling van 10 kilometer. De herder let niet op de kudde maar op de honden en zo vertrekt hij met ruim 400 schapen en drie honden de heide op.
We rijden naar Dwingeloo om te lunchen, de meiden hebben het alleen maar over Rosie en wij praten over hoe fantastisch dit bezoek was. We komen aan op een prachtige plek aan de rand van het Dwingelderveld, de Bospub. Deze plek midden in het bos is niet heel groot maar voelt heel gezellig aan. We bestellen wat te eten en de meiden spelen wat met andere kinderen, hierdoor kunnen wij even rustig zitten.
Het eten is prima en de bediening is vrolijk, echt een leuke plek om even gezien te hebben. We zien ruiters aankomen en hun paarden in de daarvoor bestemde ‘paardenpakeerplaats’ zetten en vele mensen erop uit trekken voor een mooie wandeling in dit uitgestrekte gebied. Helaas hebben wij daar geen tijd voor, we gaan verder naar de Drentse Koe, een speelboerderij voor de kinderen.
We komen aan bij een echt boerenbedrijf in Ruinerwold, de Drentse Koe. Deze plek is uitgegroeid tot een volwaardig recreatie bedrijf helemaal ingericht voor het plezier van de kinderen. De meiden zijn niet te houden en vliegen van speeltoestel naar speeltoestel. Het zonnetje schijnt en een groot deel van het vertier is buiten. Maud rijdt in de rondte op een trekker en Jynthe vermaakt zich met het aaien van de dieren die overal te vinden zijn. Binnen klimmen zo door een koeienstal met waar de koeien zich niks van lijken aan te trekken.
We eten een ijsje, gemaakt door de Drentse koe zelf en bestellen een kan ranja. We hebben wat tijdsdruk van 48 uur, is 48 uur. Er is een waterspeelplaats waar tientallen kinderen zich vermaken, wij hebben geen zwemkleding mee dus wij slaan dit helaas over. De meiden kijken nog even naar de animatie van Lisa en Loetje en dan is het echt tijd om weer naar huis te gaan.
Beide zijn verdrietig, hier hadden we makkelijk een hele dag kunnen blijven. We besluiten nog een ijsje te bestellen voor in de auto en nemen afscheid. In de auto raken de meiden niet uitgepraat over de Drentse Koe en genieten zij van hun chocolade caramel ijs.
Na een half uurtje wordt het wel erg stil op de achterbank, ze slapen… We rijden naar huis, moe maar voldaan. Een nieuwe vakantie bestemming is geboren, want wij komen zeker terug!
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met marketing Drenthe
Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine!
Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.
Ontvang 6x Fabulous Mama op de deurmat én een persoonlijk cadeau naar keuze.
