Persoonlijk: Claire kreeg een eicel van haar vriendin

Claire (34) heeft een relatie met Martijn (38) en samen hebben zij een dochter Febe (7) en zoon Olaf (4) via de eicel van haar vriendin Michelle (36)
Tekst: Fela de Wit, Beeld: Unsplash.com

Persoonlijk: Claire kreeg een eicel van haar vriendin

Claire en haar man Martijn hadden een grote wens voor een tweede kindje. Zij wilden hun dochter Febe heel graag een broertje of zusje schenken. Dat een zwangerschap niet altijd vanzelfsprekend is, hebben Claire en Martijn van dichtbij meegemaakt.

Direct na de geboorte van haar dochter ging Claire in de overgang. Haar baarmoeder was daarentegen wel nog in staat om een volledige zwangerschap te dragen, ondanks dat zij zelf geen eicellen meer had. De wens om een tweede kind te krijgen werd sterker, waarop zij en Martijn de mogelijkheden bespraken en op het idee kwamen om naar Spanje te gaan voor een eiceldonatie.

Grapje

Tijdens een onschuldige lunchpauze, waarin privéverhalen verteld werden, deelde Claire haar plan om voor een tweede kindje te gaan door middel van een eiceldonatie. “Hoewel ik serieus was, zei mijn collega Michelle gelijk dat ik haar eicel wel mocht hebben. Het was een grapje, dacht ik. Dus ik lachte erom. Maar na een paar dagen begon het grapje een eigen leven te leiden. Ik had geen idee dat Michelle zo serieus was.”

Het grapje werd een idee, en het idee werd een plan dat Claire thuis met haar man besprak. “Martijn zat er heel nuchter in. Het eerste wat hij vroeg was: ‘hoe zie je het voor je?’ Maar nadat ik het hem uitgelegd had, was hij nog niet overtuigd. Hij wilde weten wie Michelle was, en hoe we het allemaal zouden doen en vooral… wat als het wel lukt? Enfin, na duizend en één vragen beantwoordt te hebben, besloten we om Michelle uit te nodigen voor een kennismaking.”

Het begin

“De avond dat Michelle kwam, was ik heel zenuwachtig. Straks was er geen klik tussen haar en Martijn of vond ze ons niet geschikt als ouders. Aan de andere kant was het mijn collegavriendin die langskwam, en ze is een hele leuke vrouw, dus ik wist dat ik sowieso een gezellige avond tegemoet zou gaan. Maar toch, ik was erg onzeker. Het werd een fijne avond en er was gelukkig een klik. Michelle keurde ons goed en vanaf dat moment ging het voor mijn gevoel heel snel.”

Een eicel doneren is op commerciële wijze niet toegestaan in Nederland. Michelle mag hiervoor geen geldbedrag ontvangen. Ook worden er diverse medische en psychische keuringen gedaan waarbij Michelle als het ware door de mangel werd gehaald. “Er kwamen allerlei medische afspraken, controles en een ethische commissie die hierop akkoord moest geven. Stap voor stap kwamen we in de goede richting, maar ook bij iedere stap  kwamen er weer twijfels of we hier wel mee door moesten gaan. Het enige dat mij hielp in die periode was de nuchterheid. Als het niet lukt, dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Mijn wens voor een tweede kindje was zo sterk, ik wilde zo graag een broertje of zusje voor Febe, dat het voor mij een ‘wereldzaak’ was geworden.”

Loslaten

Op een dag zaten Michelle, Martijn en Claire bij elkaar en Michelle zou zichzelf haar eerste prik toedienen. Hierdoor begon Claire te twijfelen. “Die naald was zo groot, ik werd er bang van. Ik dacht, als ons kind geboren mag worden, dan mag dat niet ten koste gaan van iemand anders. Ik wilde niet dat Michelle pijn zou lijden voor mij. Daar had ik het meeste moeite mee want opeens had ik het besef dat ik degene was die hier verantwoordelijk voor was. Dus ik vertelde haar dat als het te pijnlijk zou zijn, dat ze dan direct moest stoppen. Achteraf had ik de poli gebeld om te vragen hoe de instructie-ochtend was verlopen. De zuster verzekerde me dat het allemaal goed was gegaan en dat ze er geen verdere complicaties bij verwachten. Dit was voor mij een les in het loslaten. Als Michelle het na een paar keer niet meer wilde, dan was ik van plan om nooit meer zo’n traject in te gaan. Ook niet in het buitenland. Gelukkig zette ze door.”

We deden het samen

“Het nieuws dat ik in verwachting was, wilde ik vooral met haar delen! Voor mijn gevoel deden wij dit samen. Niet alleen met mijn man, maar met Michelle was ik zwanger. Het was ons gelukt! Ik was intens gelukkig van het wonder dat in mij groeide.

Omdat ik Michelle zo dankbaar was, heb ik haar gevraagd om mee te denken met de naam voor onze zoon. Ze zei dat haar vader Richard Emil heet, en dat ze het fantastisch zou vinden als hij vernoemd zou worden.

Op 2 oktober is onze zoon Olaf Emil geboren. De zoon van Michelle, Martijn en van mij. Hij was prachtig, hij leek op zijn vader, dat zag je direct want hij had ook precies die grote neusgaten. Maar hoe ouder hij werd, hoe meer ik van Michelle in zijn gezicht terug zag komen. Haar lach, haar ogen en haar kracht. Tegen mij zegt Olaf altijd ‘I luv you’ en over Michelle zegt hij ‘de moeder van blonde Sara’. Met elkaar maken we mooie herinneringen, die ik mijn kinderen steeds herhaal, zodat zij in hun volwassenheid onthouden dat het leven vol wonderen zit.

Lees ook: Ik ben de vrouw met wie hij vreemd gaat

Wil jij ook een ervaringsverhaal delen? Mail dan naar redactie@fabulousmama.nl

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.