‘Niets stond co-ouderschap in de weg. Behalve mijn ex’

Nog altijd hebben duizenden kinderen na een scheiding geen contact meer met hun vader. Tegen zijn zin: “We hebben de mond vol van gelijke rechten voor mannen en vrouwen, maar gelijke rechten na een scheiding? Daar doen we blijkbaar niet aan.” Volgens Klaas Bloem, die spreekt uit ervaring, is het vaderleed na scheidingen groot.

Zo groot, dat hij besloot een crowdfundingactie te starten voor een documentaire over het onderwerp. “Betrokken vaders die er willen zijn voor hun kinderen wordt op grote schaal onrecht aangedaan”, stelt hij.

‘Niets stond co-ouderschap in de weg. Behalve mijn ex’

Hij spreekt naar eigen zeggen uit ervaring. “Na de scheiding van mijn vrouw wilde ik co-ouderschap, maar mijn ex zag daar niets in.” Hij stapte naar de rechter, maar verloor. Hij ziet zijn kinderen nu om de twee weken vier dagen. “Veel te weinig”, zegt hij. “Ik mis ze vreselijk.”

We hebben in Nederland de mond vol van gelijke rechten voor mannen en vrouwen. Maar gelijke rechten voor vaders en moeders na een scheiding? Daar doen we blijkbaar niet aan.

Volgens Bloem bevestigt de uitspraak van de rechter vooral dat moeders nog steeds als de primaire opvoeders worden gezien en vaders als een soort veredelde bijfiguren. “In 75% van de gevallen worden de kinderen bij een scheiding aan de moeder toegewezen. In slechts 20% is er sprake van een co-ouderschap. We hebben in Nederland de mond vol van gelijke rechten voor mannen en vrouwen, maar gelijke rechten voor vaders en moeders na een scheiding? Daar doen we blijkbaar niet aan.”

Josien Vries advocaat en scheidingsmediator en oprichter van een familierechtkantoor, snapt dat vaders bij een scheiding het gevoel kunnen hebben aan het kortste eind te trekken. Maar volgens haar schuilt de kern van dat probleem niet in de wet, maar in de nog altijd vrij traditionele rolverdeling tussen mannen en vrouwen. “Mannen zijn door de jaren heen meer gaan zorgen dan vroeger. Maar in veruit de meeste gevallen neemt de vrouw voor de scheiding nog steeds het grootste gedeelte van de zorg voor de kinderen op zich.”

Onrechtvaardig

Klaas Bloem vindt dat onrechtvaardig. “Mijn vrouw wilde destijds niet meer dan drie dagen per week werken. Zij wilde thuisblijven bij de kinderen. Ik maakte dat mogelijk door fulltime te werken om ons gezin te onderhouden. Dat was de verdeling die we samen overeen waren gekomen. Dan is het toch niet eerlijk dat die verdeling na de scheiding ineens tegen me wordt gebruikt?

Hij stelt dat hij na de scheiding zijn leven bewust zo inrichtte dat hij de helft van de tijd voor de kinderen kon zorgen. “Ik had speciaal voor hen een groter huis gehuurd en mijn werk zo ingericht dat ik geen oppas nodig zou hebben op de dagen dat ze bij mij zouden zijn. Niets stond co-ouderschap in de weg, behalve mijn ex. En dan kun je als vader wel inpakken, want in dit rechtssysteem krijgt de moeder vrijwel altijd gelijk.”

Volgens Josien Vries ligt het net wat genuanceerder. “Een rechter zal altijd proberen in te schatten wat in het belang is van het kind. En doorgaans is dat: zo min mogelijk verandering. Hoe onrechtvaardig dat voor de betrokken vader misschien ook voelt.”

Dat betekent volgens Vries niet dat een vader genoegen hoeft te nemen met een ‘ouderwetse zorgregeling’ van eens in de twee weken een weekend. “Die wordt door de rechter bijna niet meer toegepast. De rechter zal kijken of er tussentijdse contactmomenten mogelijk zijn, zodat een vader zijn kinderen ook niet te lang hoeft te missen.”

Dit artikel komt uit een eerdere Fabulous Mama. 

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.