Taboemoeder: ‘Ik photoshopte de 3D echo van mijn ongeboren kind.’

Féline (34) is moeder van 2 prachtige kinderen. Althans, nu vindt ze ze prachtig. Ze biecht op dat ze de 3D echo van haar ongeboren kind een aantal jaren geleden photoshopte voor ze hem doorstuurde.

Beeld: iStock

‘Toen ik zwanger was van mijn eerste kindje, keek ik uit naar elke afspraak en echo. Ik leefde echt naar die momenten toe, vooral omdat ze steeds meer tastbaar maakten dat er een kleintje op komst was. Maar de 20-wekenecho was toch wel de spannendste. Wat voelde ik een enorme opluchting toen alles goed bleek te zijn! Vanaf dat moment kon het genieten echt beginnen. Met dat genieten kwam natuurlijk ook de voorpret. Hoe zou ons zoontje eruit komen te zien? Zou hij mijn neusje hebben of de ogen van mijn man? Dat blijven gissen is ergens juist het leuke eraan, je fantasie slaat op hol en je beeldt je in hoe je kindje eruit zal zien.’

‘Toen ik rond de 30 weken zwanger was, kreeg ik een extra groeiecho in het ziekenhuis. Tijdens die echo vroeg de echoscopiste of ze het beeld even in 3D mocht zetten. Natuurlijk zei ik direct ja! Welke aanstaande mama wil nou niet even stiekem gluren naar haar baby? De beelden van zo’n 3D-echo zijn natuurlijk altijd een beetje apart om te zien, en je moet geluk hebben dat het kindje goed ligt. Maar ik had geluk. Binnen de kortste keren had de vriendelijke echoscopiste het gezichtje van mijn zoontje in beeld. En daar zag ik hem: twee oogjes, bolle wangetjes, een schattig mondje en… een neus. Maar het was niet het schattige neusje dat ik in gedachten had. In plaats van een klein, lief wipneusje, zag ik een grote neus met een flinke bochel. Ik schrok enorm en vroeg meteen aan de echoscopiste of dit wel klopte. Achteraf schaam ik me nog steeds voor die reactie. Het allerbelangrijkste is natuurlijk dat je kindje gezond is, en niet hoe de neus eruitziet. Maar ja, laten we het maar op de zwangerschapshormonen gooien…’

‘De echoscopiste gaf me een printje mee van de echo om aan de familie te laten zien. De hele rit naar huis zat ik naar dat neusje te staren. Het zat me zo dwars dat ik online allerlei babyfoto’s opzocht om te zien of baby’s echt geboren konden worden met zo’n bochel op hun neus. En – hier komt het ergste deel, haat me niet – voordat ik de foto met familie en vrienden deelde, heb ik hem gephotoshopt. Ja, je leest het goed. Ik haalde de bochel op de neus weg en maakte er een schattig wipneusje van. Een paar weken later werd onze kerngezonde zoon geboren, met een perfect neusje. Het is nog steeds het mooiste neusje dat ik ooit heb gezien. Maar toch, met terugwerkende kracht schaam ik me nog steeds voor die actie. Hoe kon ik me zo druk maken om zoiets oppervlakkigs? Maar ach, ik schrijf het maar toe aan de hormonen en de spanning van het nieuwe moederschap.’

Ben jij ook een ‘taboemoeder’? Mail naar online@100pm.nl o.v.v. ‘Taboemoeder’.