Taboemoeder: ‘Ik lieg tegen mijn dochter’

Céline (32): “Ik ben moeder van drie kinderen, een zoon van 8 en twee dochters van 7 en 10. Kinderen, die – wonder boven wonder – alle drie zo’n beetje alles eten wat de pot schaft. Dat wil zeggen: tot voor kort.

Anderhalf jaar geleden ben ik gescheiden van hun vader. Een goede man, maar een totaal ander type dan ik. Hij is van de regelmaat, introvert en degelijk, ik ben veel losser en avontuurlijker. Waar dat in het begin leuk was, omdat we elkaar aanvulden en het vonkte tussen ons, bleek het naarmate de tijd vorderde juist een struikelblok te zijn.

We wisten elkaar niet meer te vinden. Wat ook meespeelde, was het feit dat mijn ex na een burn-out vond dat zijn – lees: onze – levensstijl drastisch moest veranderen. Op tijd naar bed, mindfulness en supergezond eten.

Van mijn jongste hoorde ik laatst dat mijn ex de kinderen aanmoedigt om tegen mij te zeggen: ‘Mama, ik wil ander eten, dit is niet gezond voor mijn lijfje.’

Een scheiding dus, en nu hebben we co-ouderschap. Werkt perfect en we kunnen prima door één deur. Maar… Bij mij eten de kinderen behoorlijk gezond, maar af en toe pizza, een broodje shoarma of een patatje mag zeker. Bij hun vader niet, daar is alles biologisch, macrobiotisch en ecologisch. Ook prima.

Nu is het echter zo dat hij die levensstijl heel erg aan onze kinderen probeert op te leggen als zijnde de enige juiste. Van mijn jongste hoorde ik laatst dat hij ze zelfs aanmoedigt om tegen mij te zeggen: ‘Mama, ik wil ander eten, dit is niet gezond voor mijn lijfje.’ Nou ja zeg!

Maar, en nu komt het: zijn beleid lijkt vruchten af te werpen, want een maand of drie geleden heeft mijn dochter van 10 aangekondigd dat ze met onmiddellijke ingang vegetariër werd. Ze vindt het ‘zielig voor de diertjes’, dat in de eerste plaats.

Maar er kwam ook een hele verhandeling over de ‘slechte bio-industrie’ en de ‘voetstap in het milieu’ achteraan, die duidelijk rechtstreeks uit de mond van mijn man was gekomen, maar door mijn dochter niet helemaal correct was doorgebriefd aan mij.

Een maand of drie geleden heeft mijn dochter van 10 aangekondigd dat ze met onmiddellijke ingang vegetariër werd.

Ik dacht: dit is een bevlieging, en haalde wat sojaburgers en tofu in huis. Voordeel is wel dat we gezellig lang aan tafel zaten; ik had de sojaburgers geloof ik iets te lang gebakken… Oudste dochter was blij en trots, dat ze nu een ‘echte vegetariër’ was en dat was mooi om te zien. Maar waar ik had verwacht dat ze bij zou draaien, werd ze steeds strenger in de leer. At ze eerst nog af en toe vlees, nu wil ze geen korreltje meer.

Na een paar weken was ik het echter wel zat, dat vleesvrije eten. Het was gewoon niet lekker. Ja, ik weet het, er bestaan ook heus heerlijke vegetarische gerechten, maar ik heb nooit geleerd dat soort eten klaar te maken en moet dus bij wijze van spreken opnieuw leren koken. En daarnaast: ik houd gewoon enorm van een lekker lapje vlees!

Alternatief is dat ik en mijn andere twee kinderen wel vlees eten en mijn dochter hetzelfde gerecht, maar dan zonder. Nu heb ik echter gelezen dat het helemaal niet goed is voor kinderen in de groei om geen vlees te eten, tenzij je dit vervangt door allerlei specifiek voedsel dat ook de juiste vitamines bevat.

Gedoe, gedoe, gedoe. Dus dit is hoe het nu gaat: als wij aardappels en een lapje vlees eten, maak ik voor mijn dochter in plaats van dat lapje een groenteburger of zo. Maar als we lasagne eten, dan zeg ik dat het gehakt dat erin zit vegetarisch is. Wat dus niet zo is. Het verschil proeft ze blijkbaar niet. Iedereen tevreden.”

Heb jij een groot geheim dat je met niemand kan delen omdat het taboe is? Maar wil je het toch aan iemand kwijt. Mail ons dan op webredactie@fabmama.nl, en misschien zie je jouw verhaal binnenkort (anoniem) op onze site!