Real life: ‘Toen mijn dochter gepest werd, lag mijn hart in duizend stukken’

Real life: ‘Toen mijn dochter gepest werd, lag mijn hart in duizend stukken’

Real life: ‘Toen mijn dochter gepest werd, lag mijn hart in duizend stukken’ Mirelle Valentijn (42) is getrouwd met André (47) en moeder van Nikita (15), Yavàn (11) en Yanaika (6). Mirelle werd in haar jeugd gepest. Nu maakt ze als docent en trainer kinderen weerbaarder tegen pesten. Want ze weet hoe belangrijk dat is. ‘Ik ben blij dat ik nu met de pijn van toen, heel mooie dingen kan doen.’

“Faalangst, onzekerheid, stress, een slecht zelfbeeld, weinig zelfvertrouwen… Pesten heeft veel impact. Ik heb heel lang restschade meegesjouwd van negatieve ervaringen uit mijn jeugd. Pas in mijn twintiger jaren, met behulp van therapie, heb ik het achter me kunnen laten. Inmiddels ben ik ruim twintig jaar bezig met pesten aanpakken. Het is mijn missie.”

Nare grapjes

“Het pesten begon op de lagere school. Ik was een gevoelig kind. De wereld kwam behoorlijk bij mij binnen en ik beleefde mijn emoties uitvergroot. Ik ben nog steeds een gevoelig mens, maar ik kan daar nu goed mee omgaan.

Als kind was ik angstig en niet weerbaar, en dat bepaalde hoe ik me voelde en hoe ik me gedroeg. Mijn voorkomen was onzeker. Ik was de jongste en kleinste van de klas en had een grote bril op mijn neus. Die bril is niet waarom ik gepest werd, want als je weerbaar bent en je hebt een grote bril op je hoofd, is er niets aan de hand. Maar ik had die weerbaarheid niet en dan helpt een bril niet mee. Ik was een makkelijk slachtoffer. Eigenlijk zie ik niks terug, ik raakte in paniek en begon te huilen. Ik was niet opgewassen tegen het pesten. Het waren vooral de jongens die nare opmerkingen en grapjes maakten. Over mijn bril of over dat ik de kleinste was.

Incident

Een incident dat ik nooit zal vergeten was toen de jongens hadden bedacht dat ik verliefd was op het kleinste jongetje van de klas, net als ik een buitenbeentje met een grote bril. Dat lijkt iets kleins, maar voor mij was het afschuwelijk.

Het getreiter ging weken door, in de klas, op het schoolplein, op straat… Er was ook sprake van fysiek geweld. Ik ben in mijn gezicht gestompt met een tak. Ik ben op het schoolplein ingesloten door een groep kinderen die mij om de beurt een tik gaven. Allerlei nare dingen. Het was niet elke dag, maar de angst dát er iets zou gebeuren, was er altijd. Ik was continu op mijn hoede. Komt er een opmerking? Wie loopt er langs? Wat staat me om de hoek te wachten? Die onzekerheid was heel stressvol.

Als je buiten de groep valt, zijn de dingen die níét gebeuren ook lastig. Achteraan in de rij staan, buitengesloten worden op het schoolplein, niet gekozen worden bij gym… Buiten de groep vallen doet iets met je. Het is schadelijk voor je zelfbeeld en zelfvertrouwen. Vooral het contrast met de kinderen die wél worden gezien en gekozen, is pijnlijk.”

Knetter onzeker

“Op de middelbare school ging het niet veel beter. De overgang naar de brugklas was moeilijk. Dat geldt voor heel veel kinderen, zeker voor kinderen die niet zo weerbaar zijn. Ik hoopte dat het anders zou zijn in de brugklas, maar ik was nog steeds hetzelfde gevoelige meisje. Gelukkig was ik slim genoeg, maar sociaal-emotioneel een klein kind. Ik speelde nog met barbies. Ik paste daar nog niet helemaal en dat maakte mij extra kwetsbaar. Ze hadden me zo weer gevonden.

Brugklas

Het brugklasjaar was het zwaarst. Het pesten werd grilliger. Mijn spullen werden weggegooid, ik werd van m’n fiets getrapt, na school opgewacht door jongens die van alles naar me riepen. Maar het was ook subtiel. Vreemde geluidjes maken als ik het lokaal in kwam bijvoorbeeld. Ik werd er knetter onzeker van! Ik voelde me zo onveilig en angstig dat ik hyperventilatieaanvallen kreeg waarbij ik helemaal verkrampte. Op mijn diepste punten had ik doodsgedachten. Ik wilde alleen nog maar dat het ophield.

Thuis hebben ze nooit geweten hoe erg het was. Ik leefde in twee werelden. Bij mijn familie voelde ik me veilig en durfde ik mijn stem te laten horen. Mijn ouders wisten dat ik gevoelig was en dat ik het moeilijk had op school. Maar op welke manier precies wisten ze niet. Ik heb nooit verteld dat ik gepest werd, kon er niet over praten. Pas later heb ik geleerd om open te zijn over wat er in mij omgaat, wat ik voel en waar ik me zorgen over maak.”

Tekst Anne Bakker

Lees meer in de nieuwste Fabulous Mama 5-2021. Deze bestel je hier!

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.