Mama kreeg een kind van de klusman

Iris (39) had geen man, maar wel een kinderwens. Ze trok de stoute schoenen aan en ging op zoek naar een donor. De klusman die bij de overburen op een steiger stond, bleek uiteindelijk de beste optie…

Zoektocht

Mijn eerste stappen in de zoektocht naar een donor liepen via de medische wetenschap. Kunstmatige inseminatie. Ik kreeg het zelfs vergoed, dus ik dacht: why not? Ik had zaad uitgekozen van een Deense student en begon vol goede moed. Maar het werd een slopend, klinisch traject vol hormonale instabiliteit, hoop en teleurstelling. Na drie rondes gaf ik het op. Ik heb nog nooit zo veel gehuild als in dat jaar, en dat alleen al leek me geen goede start van het moederschap.

Ik geloof in het lot. En dat mag je wel een handje helpen, maar forceren hoeft nou ook weer niet. Ik wilde dan misschien moeder worden op onconventionele wijze, het moest toch een beetje meant to be zijn en goed voelen.  Het ging tenslotte om mijn toekomstige kind! Zo kwam ik op het idee om ‘gewoon’ een leuke, aardige man te vinden die zogezegd zijn dotje wilde doen en verder niks, no strings attached… Hij moest natuurlijk wel enigszins aantrekkelijk zijn, want er moest ook gesekst worden. Maar dat zou wel loslopen, dacht ik… Helaas bleek het lastiger te zijn dan ik dacht. Het waren stuk voor stuk mannen met enorm veel bagage, die over hun misgelopen relaties en andere problemen zaten te zeuren. Dit werd niks. Ik moest het anders aanpakken, maar hoe?

De klusman

Toen leerde ik de klusman kennen! Hij was bezig met de dakkapel van mijn overbuurvrouw en leek wel een model uit een jeans-reclame. Elke keer als ik naar buiten keek, zag ik hem. In volle glorie! Een grote, brede, prachtige man die met zijn ontblote, gespierde lichaam op het dak stond te werken. Het eerste wat ik dacht was: wat een bikkel, zo’n man moet ik hebben! Wat hem nog leuker maakte was zijn hond, die onderaan de steiger zat. Een leuke, lieve, vriendelijke hond. Ik heb zelf ook een hond, en ik houd van hondenmensen. Een goed teken! Zo begon het contact. Elke keer als ik met mijn hond uitging, liepen we langs de klusman. Elke keer weer die hand omhoog en een brede lach. Ik begon hem steeds geschikter te vinden.

Groot, sterk en ook nog charmant en vriendelijk! Ik besloot hem uit te nodigen voor een kop koffie. We hadden het over zijn werk. De honden, zijn kinderen… Hij had er drie, bij twee vrouwen. Hij sprak heel aardig en leuk over ze. De relaties met die vrouwen waren helaas stukgelopen, maar hij was goed met ze bevriend en zag zijn kinderen regelmatig.

Open kaart

Zijn klus in de straat was ondertussen voorbij. We hadden nog een paar keer koffiegedronken, maar verder niks. Het contact was per sms, en ik durfde niet goed het initiatief te nemen. Hoe vraag je een man of hij je een kind wil geven? Na een stilte van een paar dagen, stuurde hij een sms. Of ik zin had in een pizza? Natuurlijk wilde ik dat en we spraken af voor het komende weekend. Ik nam me voor om volledig open kaart te spelen. Ik zou wel zien wat er zou gebeuren. En zo is het ook gegaan. Tijdens het eten vertelde ik hem dat ik héél graag een kind wilde, maar geen man hoefde. Dat ik hem niet probeerde ‘binnen te takelen’, maar dat ik het wel heel gezellig vond met hem.

Hij moest er een beetje om lachen. ‘Oke dan,’ zei hij. De rest van de avond hebben we het er niet meer over gehad. We hebben gezellig zitten kletsen en lachen en het was zo leuk dat ik aan het eind van de avond zin had om met hem te vrijen. Hij bracht me naar huis en ik nodigde hem uit voor een drankje. In no time stonden we te zoenen en vlak voor we zover waren, zei ik in een helder moment nog een keer: ik gebruik geen pil, dus ik kan zwanger worden! Ik zei zelfs nog dat ik hem geen geld of alimentatie zou vragen… Ik vond het belangrijk dat hij dat wist en wilde hem geruststellen. Maar hij vond alles prima. We hadden heerlijke seks en hij liet me alle hoeken van de kamer zien.

Raak

Toen ik hem de volgende ochtend uitliet, gaf ik hem een zoen en zei: ‘Misschien ben ik nu wel zwanger!’ Hij lachte, gaf me een knipoog en zei: ‘Nou meissie, als jij niet zwanger bent, weet ik het ook niet meer!’ En zo was het. Drie weken na onze date was ik nog steeds niet ongesteld. Ik had nog steeds leuk contact met Willem. Gezellig, geen verplichtingen, geen beloften, geen moeilijke toestanden. Ik kocht een test en belde hem op: ‘Ik ben over tijd en ga op zo’n ding plassen!’ Hij kwam er meteen aan. En jawel hoor: zwanger! Ik kon het bijna niet geloven! Ik was dolgelukkig. Dit was boven verwachting.
Na al het gedoe met die kunstmatige inseminatie, was het nu na één leuke avond raak! Willem reageerde ook blij. Ik drukte hem nogmaals op het hart dat hij vrij was om te gaan en dat ik niks van hem verwachtte. Hij zei dat hij mij heel leuk en lief vond en voorlopig graag bij mij wilde blijven.

Tekst Anne Bakker

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine en ontvang een flinke korting!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.