De eerste nacht op wereldreis met onze kinderen kon ik alleen maar huilen, het voelde als een horrorfilm.

Adriana Ljubic (30) is verloofd met Mitchell (30) en mama van Elena Lucija (3) en Olivia Isabella (1). Vertrokken voor 8 maanden op wereldreis. Volg onze reis op Instagram @adriana_ljubic

De eerste nacht op wereldreis met onze kinderen kon ik alleen maar huilen, het voelde als een horrorfilm

Onze impulsieve wereldreis

Als je ons een jaar geleden had verteld dat we op wereldreis gingen, had ik het niet geloofd. Dat is het leven van iemand anders. Niet iets wat mogelijk is voor ons. Inmiddels zijn we alweer 4 weken van de 6 weken in Buenos Aires, de eerste bestemming van onze wereldreis. Daarna vliegen we naar: Playa del Carmen, Mexico. En nog 7 bestemmingen.

9 maanden geleden besloten we, heel impulsief, dat we met onze dochters (3 en 1 jaar) op wereldreis wilden. Voordat de oudste naar de basisschool moet en alles wat daarbij komt kijken; kinderfeestjes, dansles, zwemles etc. Even stilstaan met elkaar, zonder alle verplichtingen in NL, maar ook juist helemaal niet stilstaan.

Nachtmerries over de reis met kinderen

9 maanden lang heb ik slapeloze nachten, nachtmerries en de gekste angsten gehad. Bang voor mogelijke virussen, insecten, slangen onder m’n dekbed, ontvoeringen en van alles wat je je maar kunt bedenken wat er ‘fout’ kan gaan op een wereldreis met kinderen.

Ondanks m’n angsten besefte ik ook: dat een angst geen waarheid is. En dat dit ons leven gaat verrijken. En er zijn zoveel gezinnen die dit doen en zo gelukkig thuis komen, dan kunnen wij het ook!

We doen het anders dan anderen

Niet backpacken of zoveel mogelijk plaatsen bezoeken. We reizen langzaam, 6 weken per land/plaats. En soms in een land 3 weken om 3 weken op 2 verschillende plekken. Zo hoeven we niet door de dag heen te rennen en zoveel mogelijk in 1 dag te doen om van alles te zien. Wat de reden is dat we juist op reis gaan. Niet haasten, maar ontspannen. Genieten van de kinderen is de prioriteit. En dat dat dan in een warm land is met veel te ontdekken is een hele mooie bijkomstigheid.

De eerste nacht kon ik alleen maar huilen

Daar gingen we; 13 februari vlogen we ’s nachts van Nederland naar Buenos Aires. Ik was niet zenuwachtig ondanks m’n angsten. We kwamen dinsdagochtend aan en het enige wat ik zag was: auto’s die uit elkaar vielen met loszittende banden en deuken, huizen beveiligd met spaken of netten voor de ramen, boze mensen die geen woord Engels spraken en alles wat m’n angsten nog erger maakte.

De eerste nacht kon ik alleen maar huilen. Ik hoorde sirenes buiten, huilende baby’s, motoren, schreeuwende mensen, alsof ik regelrecht in een slechte horrorfilm was beland. Ik durfde m’n ogen niet te sluiten, maar ik was zo moe van de nachtvlucht. We zijn bij de kinderen in bed gaan liggen (i.p.v. 2 verschillende kamers) en dat gaf meteen wat rust. Ik heb een paar uurtjes kunnen slapen.

Nu bekijk ik de stad door een roze bril

De 2^e nacht ging een stuk beter, doorgekomen zonder tranen. We gaan elke dag op pad, ik zie zoveel gezinnen met kinderen, vriendelijke mensen, op elke hoek zit een park met een nieuwe/schone speeltuin. Meer moderne gebouwen zonder tralies. Daarnaast is de slaapkamer van de kinderen meer geluiddicht en hoor ik de geluiden van buiten niet (we zitten midden in de stad). We slapen nog steeds met de kinderen op dezelfde kamer (de jongste in een ledikant).

Na 2 weken voelde ik me helemaal ontspannen. De stad is prachtig, ik bekijk het niet meer met angstige ogen. Maar juist door een roze bril. We genieten enorm. De kinderen vinden het heerlijk hier, die lachende snoetjes zijn alles waard!

Wat een unieke en bijzondere ervaring is dit nu al.

Benieuwd hoe onze reis verder verloopt? Volgende maand schrijf ik weer een stukje, dan uit Mexico.

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.