Ze kijkt me niet aan als ze haar vraagt stelt: “Ben jij weleens naar zo’n sekszaak geweest?” Dat ze me niet aankijkt is maar beter ook. Want mijn blik spreekt boekdelen en ik verslik me bijna in mijn kauwgum. Ik haal even diep adem. Ik slik en probeer te doen alsof dit een hele normale vraag is. Want nu gestrest reageren of haar vreemd aankijken, lijkt me niet handig.
De vraag komt van mijn dochter van 10, bijna 11. En ik ben zelf schuldig. Want ik nam het S*woord als eerste in mijn mond. We zitten samen in de auto, zij uiteraard lekker voorin naast mama. Ze voelt zich dan goed en ik zie haar zelfvertrouwen groeien. We praten in de auto over van alles en nog wat, als zij dat wil. Soms wil ze gewoon ook even niet praten.
“Laat me mama, ik heb nu geen zin om iets te zeggen.” Dat hoort erbij als ze groter worden, maar het is ook een stukje tactiek. Ze reageert zo meestal als ik vraag hoe het op school was of hoe het met haar gaat, of als ik vraag hoe het bij de opvang was. Ze wil dan niet praten, punt uit en daar heb ik me bij neer te leggen!
Ik blijf rustig voor me kijken en denk na. Elk antwoord dat ik nu geef, is een antwoord waar wel een risico aan vastzit.
Deze keer zit ze echter wel op haar praatstoel en dat betekent dat ik een vuurdoop van vragen krijg voorgeschoteld. Makkelijke vragen, doordachte vragen, slimme vragen, maar ook ‘awkward’ of liever-niet-te-beantwoorden-vragen!
De vraag die ze me nu stelt, komt niet zomaar uit de lucht vallen. We rijden op een provinciale weg langs een groot wit huis met neonverlichting. Ze vraagt me doodleuk wat dat nou weer voor een winkel is.
Het antwoord lijkt simpel, maar voordat ik het in de gaten heb, heb ik het S*woord al uitgesproken. Oei, tien punten aftrek, mama.
Ik hoor mezelf doodleuk zeggen: “Dat is geen winkel, maar een soort van sekswinkel.” Ze doet alsof ze meteen begrijpt wat ik ermee bedoel. Dus stelt ze mij de niet-geheel-onlogische wedervraag of ik ooit in zo’n winkel ben geweest.
Haar vraag niet beantwoorden is geen optie. Ik blijf rustig voor me kijken en denk na. Elk antwoord dat ik nu geef, is een antwoord waar een risico aan vastzit. Zou ze genoegen nemen met een vaag antwoord of wil ze meer weten?
En daar zit je dan in je auto met je dochter van 10, die net even wat te veel van je wil weten.
“Nee, ik ben nog nooit in zo’n S*zaak geweest, maar papa wel,” zeg ik dan maar. Oei, terwijl ik dit antwoord uitspreek, weet ik al dat het niet zo slim was om dit te zeggen. Haar reactie was te verwachten: “O ja, waar dan?”
En daar zit je dan in je auto met je dochter van 10, die net even wat te veel van je wil weten. Hoe kan ik hier nu verantwoord op reageren. “Ach hemeltje, dat was een grapje” of “Heb ik dat echt gezegd, nee ik bedoelde…”. Nee, al deze antwoorden laat ik voor wat ze zijn en ik besluit om haar simpelweg een eerlijk antwoord te geven. Ook papa zal dat niet erg vinden, hoop ik maar even.
“Nou ja, papa is, tijdens een vrijgezellenavond met vrienden, wel eens naar een soort van café geweest waar vrouwen in hun bikini op een tafel staan te dansen. Ze drinken dan een biertje en stoppen briefjes geld in de broekjes van deze vrouwen.”
Ze zucht en denkt diep na. Dan komt er nog een vraag: “Waarom doen die vrouwen dat?”
Zo, het is eruit voordat ik het in de gaten heb. Ze wacht even en vuurt dan haar volgende vraag op mij af: “En mogen die vrouwen dat geld dan houden?” “Ja zeg ik, dat geld mogen ze dan houden.”
Ze zucht en denkt diep na. Dan komt er nog een vraag: “Waarom doen die vrouwen dat? En waarom geeft papa geld aan die vrouwen?”
Onze kleine, maar bijna grote meid gedraagt zich al als een semi-volwassene, maar van sommige grote-mensen-dingen snapt ze gelukkig nog lekker helemaal niks. En dat mag voor mij ook nog even zo blijven…
Nicole Vijgen (42) is moeder van Myrthe (12) en Merel (9). Op fabulous mama neemt ze je mee in het leven met 2 (puber)dochters en alles wat daarbij komt kijken. Daarnaast heeft ze haar eigen blog Mama Madammeke.
