Column: Dagelijkse strubbelingen

Eveline (36 jaar) is columnist bij Fabulous Mama, moeder van een zoon (7) en een dochter (2). Eveline is werkzaam als docent en vindt het daarnaast leuk om te schrijven, lezen en muziek te maken. In haar blogs vertelt zij over de vrijeschool, leesplezier en alledaagse dingen in het leven van een moeder.

Column: Dagelijkse strubbelingen

Naast mijn baan als docent volg ik een opleiding. Nu is dat al een uitdaging op zichzelf, maar mijn opleidingsinstituut had daarnaast besloten om zich te ontdoen van alle kartonnen bekertjes in alle gebouwen. Ik herhaal, álle kartonnen bekertjes en alles wat op een wegwerpbeker mag lijken (behalve natuurlijk de plastic varianten, want die waren al ten strengste verboden).

Nu ben ik een groot voorstander van alles wat goed is voor het milieu, echt, maar ik heb wel koffie nodig. En als je druk bent en altijd al achter de feiten aanloopt (zoals ik), als moeder van een jong gezin, kan zoiets je echt de das omdoen.

Oké, er was een mail geweest over het verdwijnen van de bekertjes. Om iedereen mentaal voor te bereiden. Maar ik overdrijf niet als ik zeg dat er op die bewuste eerste dag geen enkele kartonnen/papieren/iets wat op een wegwerpbeker lijkt-beker meer te bekennen was in alle gebouwen waar ik die dag les had. En natuurlijk had ik een hele drukke ochtendspits gehad met de kinderen, waardoor ik mijn eigen beker vergeten was.

De vier zat nog niet in de klok

Rond een uur of één, toen de after lunch dip mij bijna deed omvallen, trok ik het niet meer. Ik ging op zoek naar een beker. Die vond ik drie gebouwen verderop in één of ander gribus studentencafé waar nog wel gewoon normaal werd gedaan. Nou ja, normaal, een student van een jaar of 18 bestelde voordat ik aan de beurt was 10 bier (nogmaals: de vier zat nog niet in de klok), en was enorm verbaasd toen het meisje achter de bar zei dat ze pas vanaf 16.00 uur alcohol schonken.
Zo zie je maar weer, ieder heeft zijn eigen problemen.
Enfin, ik had mijn koffie en de rest van de dag heb ik dat bekertje heel braaf hergebruikt.

De week erna waren mijn twee lieftallige medestudenten naar school gekomen met twee hele foute mokken uit hun keuken (iets met een koe en een slechte tekst, van die emaillen hippe dingen) en was ik zelf wéér mijn beker vergeten. Inmiddels was ik vaste klant bij dat gribus café en had ik ook een andere student op het slechte pad gebracht.

Komt ook bij dat mijn humeur niet heel goed was in november. Iets met heel veel regen (lees: elke dag). Brengen jullie je kinderen wel eens met de fiets naar school?
Wij hebben maar één auto dus we moeten wel en daarnaast moet ik ook meestal met de fiets naar mijn werk. Mijn beste vriendin heeft er al meermaals op aangedrongen om mezelf een kleine auto cadeau te doen maar hee, ik ben heel goed voor het milieu.
Neemt niet weg dat het echt heel naar is om zo vaak door de regen te fietsen.
Er was ook nog een collega die tegen mij zei dat ‘hij het niet meer erg vond om door de regen te fietsen sinds hij zo’n goed regenpak had gekocht’.
Dat vind ik zo’n enorme dooddoener. Door de regen fietsen is áltijd vervelend, ook met een goed regenpak.

Haast, haast, haaaaast

Dat je dan om vijf voor acht constateert dat het heel hard regent en dat je eigenlijk al met de kinderen op de fiets had moeten zitten.
Eerst zelf mijn regenpak aandoen, daarna alles overhoop halen omdat ik de poncho van mijn tweejarige dochter nergens kan vinden. Mijn zoon laat alles dan lekker langs zich heen gaan en heeft alle lego op de grond gegooid en bedacht dat hij nog wel even kan gaan spelen. Als hij dan ook eindelijk zijn regenpak aanheeft en ik om tien over acht buiten sta met de kinderen bedenk ik mij dat ik iets ben vergeten. Kan ik weer naar binnen, met mijn modderschoenen de hele kamer door. En als ik dan eindelijk de kinderen op school heb afgezet en doorfiets naar mijn eigen werk voel ik door de regen mijn dagcrème zo lekker langs mijn gezicht druipen. Eenmaal op werk moet ik dat regenpak weer uit zien te krijgen op een soort van charmante manier. Daarna moet ik mijn hele badkamerritueel opnieuw doen en zit mijn make-up ergens op mijn knieën. Om over het zweten nog maar te zwijgen.
‘Je hijgt’ zegt een collega. Is dat zo? O wat erg.
Ik adem inderdaad wel hard. Een andere collega begint al met zenden.
‘Wacht even, ik moet eerst even twee tissues onder mijn oksels hangen’.
Tien minuten later kan ik dan eindelijk koffiedrinken en les gaan geven.
De lange werkdag die nog voor me ligt voelt minder zwaar dan de ochtendspits die ik net gedraaid heb.

Dan heb ik ook nog een puntje over de McKroket, maar dat komt de volgende keer.
Sommige dingen moeten gewoon vooral blijven zoals ze zijn, of op zijn minst makkelijk gemaakt worden voor hardwerkende moeders die niet tegen verandering –en regen- kunnen.

Wanneer begint de lente?

Hier lees je alle columns van Eveline. 

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.