Blog: ‘Hoe ik mijn kinderen voorbereidde op de komst van een nieuwe baby’

Sanne van den Boer (1992) woont met haar man en drie kinderen in Breda. Haar passie voor schrijven werd in haar tweede zwangerschap omgezet in haar eerste kinderboek. Zo wist ze met haar boek ‘Hoera! Ik krijg een brusje!’ haar eigen kinderen voor te bereiden op de geboorte van een nieuw gezinslid en zo hoopt ze nog vele andere kindjes iets mee te geven.

Twee kleine handjes aaien zacht over mijn ronde buik. ‘Krijgt de baby een kusje?’, vraag ik aan het blonde koppie dat zich warm tegen me aan nestelt. Mijn zoon van twee-en-een-half plakt zijn natte lippen op mijn T-shirt.

Dromerig aanschouw ik het tafereel. Een broer en een zus. Zo dichtbij, maar toch nog zo ver van elkaar vandaan. Al maanden ben ik bezig hem voor te bereiden op de komende bijzondere periode. Wij zijn er klaar voor. Jullie ook?

Hoera, zwanger!

Voorzichtig werp ik een blik op de zwangerschapstest die op het randje van de wastafel balanceert. Twee streepjes. Wij zijn zwanger! Tal van gedachten flitsen door mijn hoofd, maar één voert de boventoon: hoe gaan we dit aan onze zoons vertellen?

We besluiten ten minste veertien weken te wachten om het heuglijke nieuws met hen te delen. Gebruikmakend van hun oude babykleding laten we ze weten dat er een baby’tje in mama’s buik groeit. Het is prima. Zij passen de kleertjes toch niet meer.

Het is een meisje!

Met exact zestien weken zwangerschap wordt door de verloskundige het geslacht van onze baby bepaald. We besluiten deze mijlpaal met onze zoons te beleven. Na de echografie brengen we het, door de verloskundige geschreven, briefje naar de bakkerij.

Tien minuten later en vier cupcakes rijker verlaten we het pand. Thuis maken we er een bijzonder moment van. Onze zoons krijgen de eer te onthullen of zij een broertje of een zusje mogen verwelkomen.

Na een paar grote happen schemert er een vleugje roze door de cake heen. Het is een MEISJE! Onze zoons vinden het wederom prima. Er is cake in plaats van fruit en er mag zomaar geviezerikt worden.

Stap voor stap

Naarmate de weken verstrijken wordt de komst van de nieuwe baby zowel voor ons als onze zoons steeds tastbaarder. Op diverse momenten betrekken we onze kinderen in de zwangerschap om hen zo stap voor stap betrokken te houden. Zo is het voor hen enorm leuk om:

• Een keer mee te gaan naar de verloskundige en daar het hartje te horen kloppen.
• De speelgoedkist samen uit te sorteren waarbij het ‘grote jongensspeelgoed’ gescheiden wordt van het speelgoed voor de baby.
• Een helpende hand te bieden in het inrichten van de babykamer. Zo wordt er samen een bedje in elkaar geschroefd, een knuffelmand ingeruimd en een muurtje geverfd.
• Hun eigen cadeau uit te zoeken waarmee ze de pasgeboren baby in het gezin welkom mogen heten.
• Heel veel boeken te lezen, waaronder het boek Hoera! Ik krijg een brusje!

Beschuit met muisjes

Twee dagen voor de uitgerekende datum komt onze dochter om half elf ‘s avonds gezond ter wereld. We verblijven met zijn drieën één nacht in het geboortecentrum alvorens we ons kroost met elkaar laten kennis maken. Het zusje wordt warm onthaald met voorzichtige kusjes, hun eigen cadeaus en uiteraard beschuit met roze muisjes.

Tips voor mama

De tweede zwangerschap is de eerste niet. Wist je bijvoorbeeld dat het rust brengt als:

• Je andere kind(eren) af en toe een dag(deel) ergens anders doorbrengen, bijvoorbeeld op een dagverblijf, oppasadres of gewoon bij opa en oma.
• Er minimaal vier weken voor de uitgerekende datum een plan is voor de opvang van je andere kind(eren) op het moment van de bevalling.
• Je ook voor de andere kind(eren) een ‘vluchttas’ klaar zet.
• Het je lukt om af en toe de boel de boel te laten. Geen tien keer per dag opruimen, maar het centreren naar één moment.
• Je vooral geniet!