Bibian Mentel: ‘Vooruitkijken doe ik niet meer. Ik leef nu’

Vandaag blikken wij terug op het interview van Bibian Mentel uit Fabulous Mama 10 van 2018. Bibian Mentel vertelt tijdens haar interview meer over haar jeugd en de band met haar zoon Julian.

Of we ons gesprek ook kunnen doen via Skype? Ze heeft vakantieplannen. In Portugal zal ze met haar gezin bijkomen. Maar vooral: om te genieten. Maandagochtend. Een app van Bibian: We komen net aan, en het is hier een uur vroeger! Kunnen we ook om 11.00 uur Skypen?” Echt iets voor zijn moeder, vertelt zoon Julian later: “Ze is niet zo goed in plannen. Net als ik. Maar, het komt altijd goed!”

Gemis

De zon schijnt volop in Portugal, in Nederland is de temperatuur in twee dagen met tien graden gezakt. Over ‘goed gepland’ gesproken. Bibian en Julian verschijnen lachend in beeld. Ondanks de ietwat haperende verbinding zie ik direct hoe goed moeder en zoon op elkaar ingespeeld zijn. Twee handen op één buik. Bibian: “Julian is mijn alles. Dat is ook wat mijn leven soms zo lastig maakt. Als mensen me vragen wat Julian van mijn topsportcarrière vindt, antwoord ik altijd met: ‘Dat hij me vooral heel erg mist.’ Ik ben vaak van huis. Om te trainen, voor wedstrijden of om me met mijn Mentelity Foundation in te zetten voor de gehandicaptensport. Als klein jongetje was Julian daar weleens verdrietig over. Als ik hem dan vroeg of ik moest blijven, pakte hij met twee handjes mijn hand beet en zei door zijn tranen heen: ‘Nee mama ga maar, want dat is goed voor de kindjes.’ Dat vond ik zó lief. Hij was nog klein, maar had al zo’n wijze ziel.”

Jeugd

Bibian groeide – net als Julian nu – op in Loosdrecht, pal aan het water. Ik was 11 toen we verhuisden van een gewoon huis naar een tjalk; een oud vrachtschip dat omgetoverd was tot woning, én de droom van mijn moeder. Ik vond het heerlijk op die boot. Hele dagen was ik buiten aan het zeilen, surfen en wakeboarden. Als kind ging ik nooit op zomervakantie: vakantie vieren, dat deden we gewoon voor de deur. Op en aan het water. Maar werd het winter, dan pakten we onze koffers: wel twee of drie keer per jaar gingen we op wintersport. Ik was drie jaar toen ik voor het eerst op mijn skietjes door de sneeuw gleed. Mijn moeder is nu 76, en doet dat nog steeds! Die liefde voor sneeuw is me echt met de paplepel ingegoten.”

Thuissituatie

Bibian is net als haar zoon enig kind, maar hun thuissituatie is anders. Bibian: “Mijn vader was de man die op zondag het vlees sneed. De rolverdeling tussen mijn vader en moeder was vrij traditioneel: hij werkte als projectontwikkelaar, zij zo nu en dan als interim bedrijfsadviseur. Mijn moeder was degene die thuis alles regelde en veel bij mij was. We waren heel close, mijn moeder en ik. Deden echt alles samen. Ging zij tennissen, dan tenniste ik mee. Het was mijn moeder die me voor het eerst op een surfplank zette. Ik was pas zes. Elke woensdagmiddag bracht ze me van paardrijden naar tennisles, en van turnen naar hockeytraining. Ik verkleedde me dan in de auto. Alles voor de sport!” Een grote glimlach volgt. “Mijn moeder en ik hebben aan een half woord genoeg. Ze is een van mijn beste vriendinnen. Ook voor Julian is mijn moeder heel belangrijk. Hij komt graag op de boot, en is vooral in de zomermaanden veel bij haar te vinden. Julian had zijn zwemdiploma bijna sneller dan hij kon lopen.”

Positiviteit

Naast dat sportieve heeft Bibian ook het oplossingsgerichte van haar moeder: “Ze is een echte hands-on vrouw. Is er een probleem? Dat lost ze het op. Precies zoals ik dat probeer te doen. No matter what, ons glas is altijd half vol, nooit half leeg. Mijn moeder is degene die me geleerd heeft positief in het leven te staan: ‘Bieb, betreed de wereld met een lach, dan krijg je ook een lach terug’. Dat is mijn moeder ten voeten uit. En ik geloof daar heilig in.”

Haar lagere- en middelbareschooltijd doorloopt Bibian in het Gooi. Ze schrijft zich in voor een studie rechten en verhuist naar Amsterdam: “Ik ging op kamers. Een spannende stap. In diezelfde tijd vertrok mijn vader naar Sri Lanka om een nieuw huis te bouwen. Tussen mijn ouders ging het al langere tijd niet lekker, en de fysieke afstand maakte het alleen maar moeilljker. Mijn ouders besloten uit elkaar te gaan. En mijn vader is niet meer teruggekomen. Al die veranderingen in één jaar, dat was heel heftig voor me. Ik voelde me vaak alleen. In diezelfde periode leerde ik snowboarden en was meteen verkocht. Die witte wereld, de snelheid, de vrijheid en dan die adrenalinekick: in de sneeuw vergat ik alles om me heen.”

Hoewel ze als kind al wist dat ze later iets met sport wilde doen, was de keuze voor haar rechtenstudie een hele bewuste. “Toch bleef ik dromen van een sportcarrière. En op de dag dat ik voor het eerst op een board stond, vielen de puzzelstukjes op hun plek. Met mijn propedeuse en spaargeld op zak, ben ik vertrokken naar de sneeuw. The rest is history.”

Tekst Eline van Nunen | Fotografie Fiona Ruhe | Styling & productie Tamara Botter | Visagie Monique Brinkhorst

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.