Alicia’s zwangerschapsdagboek: ‘Ik heb een slagingspercentage van 57%…’

Maak kennis met Alicia! Getrouwd met Frank, moeder van Olivia, en nu druk bezig met het bakken van baby nummer twee. In haar wekelijkse updates krijg je een hilarisch kijkje achter de schermen van haar leven: de (hopeloze) voorbereidingen op de bevalling, haar love-hate relatie met zwangerschapsdiabetes, hormonale ruzies die nergens over gaan (sorry, Frank!) en nog veel meer zwangerschapsgekkigheid. Alles natuurlijk met een flinke knipoog en een gezonde dosis zelfspot, want hé, een beetje lachen om jezelf hoort erbij als je zwanger bent, toch?

25 weken zwanger

Als je ooit hebt gehoord dat je sterrenbeeld je karakter bepaalt, dan ben ik daar het levende bewijs van. Hallo, mijn naam is Weegschaal en ik ben totaal incapabel als het gaat om keuzes maken. Of het nu gaat om de simpele vraag: ‘Wat eten we vanavond?’ of, in mijn huidige situatie: ‘Hoe wil je bevallen?’ – ik krijg er de zenuwen van. Laat ik je maar meteen meenemen in mijn laatste keuzemoment: het kiezen tussen een keizersnede of een natuurlijke bevalling. Ja, je leest het goed, deze zwangere vrouw heeft écht inspraak gekregen in hoe de baby eruit komt. Lucky me… of toch niet?

Sinds mijn zwangerschapsdiabetes weer zijn opwachting heeft gemaakt, ben ik een vaste klant in het ziekenhuis in Amsterdam. En omdat mijn eerste kindje met een keizersnede ter wereld kwam, heb ik nu de ‘luxe’ om zelf te beslissen hoe ik deze keer wil bevallen. Klinkt geweldig toch? Maar voor een onbesliste Weegschaal als ik, is dat eerder een nachtmerrie. Tijdens mijn eerste bevalling ging het niet bepaald van een leien dakje. 16 uur puffen en hijgen later, werd ik alsnog naar de OK gereden voor een keizersnede. En laat me je vertellen: het herstel was ook niet bepaald een feestje. Ik miste de eerste badjes, verschoningen, en het aankleden van Olivia, terwijl ik zelf nog onder invloed was van die heerlijke ruggenprikcocktail.

Vriendinnen van mij die wél normaal waren bevallen, paradeerden drie dagen na de bevalling alweer fris gewassen en met perfect geföhnd haar door het dorp. Het was alsof ze zo uit een reclame voor Zwitsal kwamen gelopen. En daar stond ik dan, nog een beetje wiebelig op mijn benen en compleet uitgeput. Dus deze keer dacht ik: Misschien toch maar proberen om normaal te bevallen?

Na eindeloos wikken en wegen besloot ik: We gaan ervoor! Een natuurlijke bevalling, dat is het plan. Frank vond het ook een topidee. Maar ja, toen kwam de gynaecoloog met haar ‘slimme’ nieuwe tool op de proppen. Blijkbaar hebben ze nu een fancy online tool die berekent wat je slagingspercentage is als je na een eerdere keizersnede een natuurlijke bevalling wilt proberen. Dus zat ik daar, tegenover de gynaecoloog, die overigens zo’n 40 minuten uitliep – lekker, als je zwanger bent en je blaas op knappen staat. Ze begon enthousiast te typen in hun gloednieuwe ‘supertool’. Dit ding zou dus mijn kansen berekenen. Ik zat al half te juichen, tot ze op de magische Enter drukte. ‘Gefeliciteerd, je hebt een slagingspercentage van 57%,’ zei ze met een triomfantelijke glimlach. 57 procent?! Mijn hele gezicht moet op onweer hebben gestaan, want ze voegde er nog snel aan toe: ‘Maar dat is meer dan de helft!’ Ja, ja, probeer het maar goed te praten, dacht ik. Maar in mijn hoofd ging het alleen maar: Dat is dus 43% kans dat ik weer op die operatietafel beland!

En het probleem is… ik heb nou eenmaal de gewoonte om altijd nét naast de hoofdprijs te grijpen. Dus ja, 57% klinkt misschien leuk op papier, maar in mijn geval betekent dat waarschijnlijk: Hallo, keizersnede, daar ben ik weer!

Lees ook: Alicia’s zwangerschapsdagboek: ‘Ieder bakerpraatje dat ik kan vinden ben ik aan het uitproberen.’