Winter op Ibiza

De meeste toeristen gaan pas naar Ibiza vanaf april. Fotograaf Linda de Wit woont op het eiland, samen met man Bas (dj) en kinderen Teun (9), Isa (7) en Skye (4). Zij breekt een lans voor de winter, want, zegt ze, ‘dan is het eiland eigenlijk op zijn mooist.’

We hebben wel eerder op het punt gestaan om naar Ibiza te verhuizen, maar elke keer stelden we de beslissing uit. Tot we vorig jaar in één keer de knoop doorhakten. Gewoon, omdat we eigenlijk nooit een goede reden konden bedenken om het niet te doen.

De kinderen komen al vanaf dat ze een paar maanden oud zijn op het eiland en voelen zich er thuis. En wanneer meewaaien met de wind ook nog je motto is; waarom zou je dit avontuur dan niet aanpakken?

Wanneer oktober zich aandient en de massa weer is vertrokken, dan pas komt Ibiza voor mij tot bloei.

Inmiddels zijn we een jaar verder en hebben we alle seizoenen mogen meemaken. De lente, wanneer je het eiland voelt borrelen en iedereen zijn deuren weer opent voor de toeristen. De zomer, wanneer wij als locals het eiland het liefst even verlaten en het overhevelen aan de massa’s toeristen. En dan de herfst en de winter, die eigenlijk vanaf het eerste moment al onze harten hadden gestolen.

Wanneer oktober zich aandient en de massa weer is vertrokken, dan pas komt Ibiza voor mij tot bloei. Dan vind je zijn puurheid in de rust, de stilte, de verlaten stranden en de prachtige natuur. Alles is mooier en intenser in die periode en het dagelijkse leven komt dan weer op gang.

In de winter zijn de meeste populaire beachclubs gesloten, maar al snel ontdekten we dat er genoeg lokale tentjes wél het hele jaar open zijn. De prijzen gaan naar beneden en de bediening heeft weer tijd voor je en is supervriendelijk. Vaak ben je dan omgeven door Spanjaarden en voel je je helemaal als een van hen.

Er zijn zo veel mooie plekjes te ontdekken en ik merk dat ik ook nog lang niet alles heb gezien.

Op zaterdagochtend rijden we vaak naar Ibiza-stad, waar we heerlijk struinen in de oude straten. Je waant je er bijna alleen. Veel winkeltjes zijn dan gesloten, maar juist dat maakt het leuk, want het leven centreert zich dan rond degene die wel open zijn.

Ontbijten doen we bij de Croissant Show in de oude stad. Dan drinken we een kop koffie en eten een croissant. Het concept is vooral heel simpel: goede croissants voor de Ibicencos! Daarna doen we boodschappen in de grote foodhal in de stad, die staat boordevol kramen met verse vis, groenten, fruit en de lekkerste olijven.

’s Middags genieten we vaak in onze eigen tuin of we gaan nog even naar het strand voor een wandeling met de honden.

Er zijn zo veel mooie plekjes te ontdekken en ik merk dat ik ook nog lang niet alles heb gezien.

De tijd vliegt voorbij en voorlopig denken we nog niet aan teruggaan naar Nederland. Ik denk dat dit een van de mooiste dingen is die we onze kinderen hadden kunnen meegeven. De vrijheid, het buitenleven (zonder beeldschermen) en één zijn met de natuur.

Dit is een verkorte versie van het verhaal. Benieuwd naar het hele verhaal en alle foto’s? Je vindt het in fabulous mama | nummer 8 | 2018