Kinderwens = relatiekiller?

Bijna 1 op de 10 Nederlanders heeft z’n relatie op de klippen laten lopen omdat ze het niet eens konden worden over kinderen. Ai…
Dat blijkt uit een onderzoek van Hallmark onder 1065 Nederlanders. Wat blijkt? Liefde is mooi, maar baby’s maken of juist níét willen maken? Dat is andere koek.

Baby of bye-bye?

Het zit zo: bijna 1 op de 10 relaties is gestrand op de kinderwens. Of nou ja, het ontbreken daarvan. En oké, 5% probeerde nog een soort ‘baby-compromis’, wat dat ook moge zijn (een hamster?). Maar over het algemeen geldt: als de een luiergeluk wil en de ander vooral doorslaapt zonder gejank, dan is de kans groot dat het geen lang leven beschoren is.
 
Gelukkig zijn er ook mensen die het gesprek wél durven voeren.
27% bespreekt de kinderwens al binnen het eerste jaar van de relatie. 18% doet dat zelfs binnen een paar maanden, en 13% pakt het serieus meteen aan: al bij de eerste dates.
Maar dan is er ook nog die 16%… die er dus gewoon nooit echt over heeft gepraat. (Wij zeggen: da’s vragen om een baby surprise.)


‘Wanneer begin jij aan kinderen?’ – ofwel: het vragenvuur

Voor sommige mensen is het dé vraag die ze liever ontwijken dan een familiediner op zondag.
35% van de mensen met een (nog niet vervulde) kinderwens vindt ‘m ronduit irritant.
En 12% van de mensen zonder kinderwens voelt zich constant in de verdedigingsmodus gedrukt.
Zeggen dat je geen kinderen wil, is soms blijkbaar net zo controversieel als zeggen dat je geen koffie lust.
Twijfelaars hebben het al helemaal niet makkelijk. Van hen zegt 35% zich te moeten verantwoorden – alsof ze bij een sollicitatiegesprek zitten voor het ouderschap.
Wat zorgt voor die twijfel?
Spoiler: het leven. De chaotische wereld, je levensstijl en ja – je partnerkeuze. Vooral mensen tussen de 35 en 44 jaar maken zich zorgen over hoe deze wereld er eigenlijk uitziet voor mini-me’s.

Always wanted kids? Of toch een gevalletje ‘toen kwam hij/zij ineens’?

Als je eenmaal ja zegt tegen een kinderwens, en het lukt ook nog (halleluja), dan begint de achtbaan pas echt: het ouderschap.
Van de 650 moeders in het onderzoek wist 52% al jong dat ze moeder wilde worden. 24% kreeg pas babykriebels toen ze de juiste partner tegenkwamen (of in elk geval een met een stabiele wifi-verbinding en een rijbewijs). En sommigen wachtten netjes tot de carrière of het spaargeld een beetje op orde was.

Motherhood = magisch… en vermoeiend

Wat vinden moeders het mooist?
Voor 43% is dat het zien opgroeien van hun kind. 
33% noemt het onvoorwaardelijke liefdesgevoel het hoogtepunt – logisch, tenzij je kind net met pindakaas je bank heeft versierd.
Dat het niet altijd een Insta-filterfeestje is, moge duidelijk zijn. 44% worstelt met de balans tussen werk en gezin. 37% noemt de emotionele rollercoaster pittig. 35% twijfelt geregeld of ze het allemaal wel goed doen (je bent niet alleen!). En dan is er nog de me-time: 32% mist tijd voor zichzelf. 17% voelt financiële druk.
Twee op de drie moeders zeggen: het is prachtig, maar ook zwaar.
Slechts 2,6% vindt het makkelijker dan gedacht (wie zijn deze mensen en mogen we ze bellen?).

Balans? Wat is dat?

Hoe houd je als moeder een beetje balans tussen kids opvoeden en niet jezelf verliezen? 51% zegt: ‘Gaat prima hoor!’ 40%: ‘Meestal oké, soms een chaos.’ En de rest? Die douchen vooral om even adem te halen. Letterlijk.
Zoals een moeder zei: “Me-time bestaat alleen nog onder de douche.”
(En zelfs dan staat er iemand op de deur te bonzen omdat de banaan krom is.)

Bron: Hallmark