Alicia’s zwangerschapsdagboek: ‘Namens alle zwangere vrouwen: hou je ongepaste opmerkingen voor je.’

Maak kennis met Alicia! Getrouwd met Frank, moeder van Olivia, en nu druk bezig met het bakken van baby nummer twee. In haar wekelijkse updates krijg je een hilarisch kijkje achter de schermen van haar leven: de (hopeloze) voorbereidingen op de bevalling, haar love-hate relatie met zwangerschapsdiabetes, hormonale ruzies die nergens over gaan (sorry, Frank!) en nog veel meer zwangerschapsgekkigheid. Alles natuurlijk met een flinke knipoog en een gezonde dosis zelfspot, want hé, een beetje lachen om jezelf hoort erbij als je zwanger bent, toch?

29 weken zwanger

Wie mij een beetje kent, weet dat ik al mijn hele leven de strijd voer tegen de kilo’s. Zelfs vóór mijn zwangerschappen was dit een hot topic. Diëten? Been there. Calorieën tellen? Done that. Op mijn 11e stapte ik al voor het eerst bij een diëtist binnen en sindsdien ben ik nooit echt meer weggegaan uit die wereld van macro’s en koolhydraten. Mijn oma noemde me vroeger liefkozend ‘een gezellig meisje’, terwijl ze mijn arm vastpakte en zei: ‘Jij hebt gewoon vlezige botten.’ Dat klonk toen onschuldig, maar inmiddels weet ik wel beter.

Dat gezegd hebbende, is er niks zo confronterend als de opmerkingen die je om je oren krijgt zodra je zwanger bent. Want laten we eerlijk zijn: een buik vol met een groeiend mensje lijkt voor sommigen de perfecte aanleiding om hun ongezouten mening te spuien.

Ik weet nog goed hoe mijn beste vriendin, destijds hoogzwanger, me vertelde dat ze amper meer naar buiten durfde. ‘Waarom in hemelsnaam?’, dacht ik. Totdat ik haar als een soort bodyguard meenam naar de supermarkt en het binnen vijf minuten raak was. Een wildvreemde vrouw stapte op haar af en zei: ‘Jeeeeetje, dat jij nog naar buiten durft!’ Mijn vriendin sloeg haar ogen neer, hier was ze al bang voor. Ik daarentegen, ging volledig in de aanval. Hoe durfde ze zóiets te zeggen tegen een zwangere vrouw? Mijn hoofd ontplofte, en mijn vriendin bleef een paar dagen binnen.

En toen raakte ik zelf zwanger. Al snel ontdekte ik dat de opmerkingen niet ophouden, en dat sommige mensen gewoon geen filter hebben. Hoogzwanger en trots op mijn krullen en make-up (ja, ik had écht mijn best gedaan), ging ik vol zelfvertrouwen naar een verjaardagsfeestje van mijn broer. Ik dacht een vriendelijk ‘Hoi!’ of een oprechte ‘Hoe lang moet je nog?’ te horen van een oud-buurvrouw, maar nee. Wat ik kreeg, was: ‘Jeeeezus, wat zie jíj er slecht uit zeg.’ Ik stond perplex. Overdonderd door haar reactie liep ik zonder pardon verder, mijn zelfvertrouwen in één klap weg. Maar terwijl ik dat deed, nam ik wel een besluit: deze negativiteit was ik niet meer van plan te tolereren. Diezelfde ochtend heb ik haar zonder pardon van al mijn social media verwijderd. Sommige mensen hoeven simpelweg geen plek meer in mijn leven te hebben. Adios!

Nu ik voor de tweede keer zwanger ben, lijkt het alsof mensen nóg minder hun best doen om beleefd te blijven. Een oudere dame wie ik regelmatig tegenkom, kwam laatst weer met haar niet-subtiele toon: ‘Hee dikkerd!’ En gisteren was het weer raak. ‘Jeeeeeetje, wat word jij dik zeg! Hoe ver ben je nou zo?’ Terwijl ik nog beduusd stond te stotteren, kreeg ik er ook nog even achteraan: ‘Nou, ik vind dit echt niet normaal.’ En daar sta je dan, met een groeiende buik en een wervelwind aan emoties. Op zulke momenten wil je een resetknop indrukken en het gesprek overdoen, dit keer mét een scherpe comeback. Helaas bestaat die knop niet, en blijf ik met de woorden van die dame in mijn hoofd zitten terwijl ik mijn huis binnenstap.

Dus hierbij, namens alle zwangere vrouwen: hou je ongepaste opmerkingen voor je. Ja, die buik groeit, want er zit een heel mens in! Geen bord spaghetti, maar een baby. Met armen, benen en alles erop en eraan. Misschien is het ter grootte van een appel, misschien al een pompoen, of – zoals in mijn geval nu – zo groot als een biggetje. Dat is normaal.

Laten we wat liever zijn voor elkaar, want zwangerschap is al een ding op zich. Een beetje respect kost niks, maar kan een wereld van verschil maken. Dus de volgende keer dat je iemand met een zwangere buik ziet, probeer dan dit: glimlach, zeg ‘Wat zie je er mooi uit’ en loop door. Geloof me, dat doet wonderen.

Tot die tijd blijf ik oefenen op mijn comeback-skills. Want wie weet wat de volgende opmerking gaat zijn…

Lees ook: Alicia’s zwangerschapsdagboek: ‘Meezwangeren is niet alleen voor de man, ook voor collega’s.’