‘Al van jongs af aan was ik de vreemde eend in de bijt; nu voel ik me thuis bij mezelf’
Ilse van Es (40) heeft samen met Tom zoon Luca (14) en dochters Nora (12) en Lauren (2,5). Tien jaar geleden kreeg ze de diagnose ADHD. Inmiddels weet ze dat ook haar pubers ADHD hebben. “Ik wil dat mijn kinderen hun unieke eigenschappen zien als kracht, niet als beperking. Zelfs als de wereld dat soms anders ziet.”
‘Ik had 1001 vragen over mezelf’
“Ik was dertig toen ik de diagnose ADHD kreeg. Ik liep vast in mijn werk- en privéleven. Waarom kon ik dingen nou niet onthouden? Waarom was ik altijd zo onattent? En waarom kon ik niet plannen zoals anderen en iets gewoon afmaken? Ik begon te googelen en stuitte op een artikel over ADHD. Dat was tien jaar geleden, toen het onderwerp nog lang niet zo bespreekbaar was als nu. Bijna alle kenmerken herkende ik. Dit moet het zijn, dacht ik. Na onderzoeken bij PsyQ in Tilburg kreeg ik de diagnose ADD, het overwegend dromerige type. Al geloof ik dat je door je levensfase en je hormoonhuishouding ook van type kunt veranderen.”
Een diagnose vol twijfels
Accepteren dat ze ADHD had, ging bij Ilse echter niet vanzelf. “Veel mensen zeggen dat na hun diagnose de puzzelstukjes op hun plek vielen. Bij mij was dat totaal niet het geval. Het voelde juist alsof alles nóg chaotischer werd. Enerzijds was ik blij met een verklaring voor mijn gedrag, maar toen ik de diagnose aan mijn omgeving vertelde, stuitte ik op veel weerstand. Mijn ouders geloofden bijvoorbeeld niet in ADHD en in mijn werkomgeving kreeg ik regelmatig te horen dat ik mijn ADHD als smoesje gebruikte. Dus ik begon te twijfelen: is het echt, ben ik dit wel?”
‘Ik heb mijn eigen bende gecreëerd’
De zoektocht naar zelfacceptatie bracht pijnlijke keuzes met zich mee. “Ik heb dierbaren verloren, onder wie mijn ouders, mijn zus en een aantal vriendschappen. Dat kwam omdat ik mezelf aan het zoeken was, meer naar mijn eigen grenzen leerde luisteren, en beter begreep wat ik echt nodig had.” Toch zorgde deze periode ook voor iets moois. “Ik heb mijn eigen bende gecreëerd, een groep mensen die me volledig accepteert zoals ik ben, omdat ik dat nu zelf ook doe.”
Van verstrooide professor tot hyperfocus
Dat haar oudste, Luca, ADHD had, vermoedde Ilse al toen hij nog in de kleuterklas zat. “Hij was bijvoorbeeld volledig gefocust op kentekens van auto’s. In zijn eerste schooljaren zag ik dat hij vaak zat te dromen en dat er meer in zat dan eruit kwam. Sociale contacten onderhouden vond hij lastig. Bij Nora merkte ik het vooral in hoe ze met vriendschappen omging. Toen ze tien was, besloot ik haar te laten testen. En ja, ook zij heeft ADHD. Vanaf dat moment wisten we dat ze dezelfde uitdagingen had als ik.”
Alles draait om open communicatie
Balans in haar gezin bewaart Ilse allang niet meer, zegt ze lachend. “Daarnaar streven heb ik opgegeven. In plaats daarvan focus ik op afstemmen: waar staan we, wat voelen we en wat hebben we nodig?”
Verder lezen?
Wil je weten hoe Ilse haar gezin draaiende houdt en welke impact ADHD heeft op hun dagelijks leven? Lees het complete verhaal in Fabulous Mama editie 1-2025. Bestel jouw exemplaar hier