From belly to baby: Doris’ bijzondere reis naar het moederschap

Zwanger worden is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Dat dacht ook Doris (31), afdelingsassistent in het Amphia Ziekenhuis in Breda. Door haar diagnose van endometriose en PCOS vreesde ze dat een kinderwens een lange weg zou worden. Maar het liep totaal anders dan verwacht. Samen met haar partner Youri werd ze – gepland – zwanger van een tweeling. Een droom die uitkwam, al ging de reis naar het moederschap niet zonder uitdagingen.

Een snelle start van de kinderwens

Doris en Youri waren nog geen jaar samen toen ze besloten om voor een kindje te gaan. “We wilden op tijd beginnen, omdat we dachten dat het misschien jaren zou duren voordat het zou lukken,” vertelt Doris. “Maar het was bij de eerste poging direct raak. En bij de eerste echo bleek het zelfs een tweeling te zijn! We konden ons geluk niet op.”

Een zware zwangerschap

Helaas bleek zwanger zijn een enorme uitdaging. “De eerste veertien weken was ik extreem misselijk, en vanaf week 17 kreeg ik last van nierstuwing. Dat betekende dat mijn nieren enorm groot werden en veel pijn deden. Alsof dat nog niet genoeg was, kreeg ik ook bekkeninstabiliteit.”

En toen, bij 28 weken, kreeg Doris plotseling hevige buikpijn. Uit voorzorg belde ze het ziekenhuis. “Ze zagen meteen dat mijn baarmoedermond heel kort was en dat ik weeën had. Ik werd direct met de ambulance naar het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht gebracht.” Daar kreeg ze te horen dat ze waarschijnlijk geen 37 weken zou halen.

Een bijzondere dag tussen ziekenhuis en gemeentehuis

Ondanks de zorgen om de vroeggeboorte stond er iets bijzonders op de planning: Doris en Youri zouden die vrijdag hun geregistreerd partnerschap vastleggen. “Ik werd die ochtend ontslagen uit het ziekenhuis. De verpleegkundigen hielpen me nog even met mijn haar, zodat ik er mooi uitzag. Daarna gingen we vanuit het ziekenhuis naar het gemeentehuis om ons partnerschap te vieren. Dat maakte die hectische periode toch heel speciaal.”

De lange aanloop naar de bevalling

Met 36 weken begonnen de weeën, maar die kwamen onregelmatig. “Ik had anderhalve week lang weeën en was op. Uiteindelijk besloten ze me met precies 37 weken in te leiden.”

De bevalling startte met het breken van de vliezen, maar Doris’ lichaam had nog wat extra hulp nodig. “Ze verhoogden de weeënopwekkers, en toen begon het pas echt. De weeënstormen waren zó heftig dat ik om een ruggenprik vroeg.” Zodra die gezet was, veranderde de sfeer compleet. “Ik voelde niks meer en zat gezellig te kletsen met mijn man en onze geboortefotograaf Daniëlle.”

Maar toen het tijd was om te persen, werd het spannend.

Wil je verder lezen?

Dat kan in Fabulous Mama Editie 1-2025, die koop je hier!

Beeld: Maan Photography Daniëlle